ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา วัย,วัย-, วัยเด็ก
สมัย
หมายถึง[สะไหฺม] น. เวลา, คราว, เช่น สมัยโบราณ สมัยกลาง สมัยปัจจุบัน, มักใช้เข้าคู่กับคำ กาล เป็น กาลสมัย. (ป., ส.).
คำขวัญวันเด็กแห่งชาติ ประจำปี 2567 และรวมทุกนายกที่ผ่านมา
10 ศัพท์อังกฤษที่ชอบออกเสียงผิดตอนเป็นเด็ก
ดำตับเป็ด เป็นคำด่าหรือเป็นคำชม
คำสแลงไทยที่นิยมใช้และพบเห็นบ่อย
ร่วมสมัย
หมายถึงว. สมัยปัจจุบัน เช่น ประวัติศาสตร์ร่วมสมัย ศิลปะร่วมสมัย; รุ่นราวคราวเดียวกัน, สมัยเดียวกัน, เช่น ลุงกับพ่อเป็นคนร่วมสมัยกัน.
เด็ก
หมายถึงน. คนที่มีอายุยังน้อย; (กฎ) ผู้เยาว์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์; ผู้ซึ่งอายุไม่ครบ ๑๘ ปีบริบูรณ์ และยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยการสมรส; บุคคลอายุเกิน ๗ ปีบริบูรณ์ แต่ยังไม่เกิน ๑๔ ปีบริบูรณ์; บุคคลที่มีอายุแต่ ๑๕ ปีลงมา; บุคคลผู้มีอายุไม่เกิน ๑๘ ปีบริบูรณ์. ว. ยังเล็ก; อ่อนวัยกว่าในคำว่า เด็กกว่า.
สมัยนิยม
หมายถึงน. ความนิยมในแต่ละสมัย เช่น แต่งตัวตามสมัยนิยม ไว้ผมตามสมัยนิยม.
เด็กเมื่อวานซืน
หมายถึง(สำ) น. คำกล่าวเชิงดูหมิ่นหรือเชิงสั่งสอนว่า มีความรู้หรือมีประสบการณ์น้อย.
เด็กอมมือ
หมายถึง(สำ) น. ผู้ไม่รู้ประสีประสา.
วัยเด็ก
หมายถึงน. วัยที่อายุยังน้อย.
ทารก
หมายถึงน. เด็กที่ยังไม่เดียงสา, เด็กเล็ก ๆ, เด็กแบเบาะ. (ป., ส.).
ทันสมัย
หมายถึงว. ตามสมัยที่นิยมกัน.
ศิศุ
หมายถึงน. เด็ก, เด็กแดง ๆ, เด็กเล็ก. (ส.).
สอนยืน
หมายถึงว. เรียกเด็กที่เริ่มตั้งไข่ว่า เด็กสอนยืน.
ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม
หมายถึง(สำ) ว. ยังเป็นเด็ก.
