ตัวกรองผลการค้นหา
พรรณ
หมายถึง[พัน] น. สีของผิว; ชนิด เช่น พรรณพืช พรรณไม้ พรรณสัตว์. (ส. วรฺณ; ป. วณฺณ).
รำไพ
หมายถึงว. งามผุดผ่อง เช่น รำไพพรรณ.
ป่าเบญจพรรณ
หมายถึงน. ป่าที่มีไม้หลายพรรณคละกัน.
เถาวัลย์
หมายถึงน. พรรณไม้ที่เป็นเถา, พรรณไม้เลื้อย. (ป., ส. วลฺลิ, วลฺลี).
เชี่ยม
หมายถึงน. ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
ชรากากี
หมายถึง[ชะ-] น. ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง. (โอสถพระนารายณ์).
กำกูน
หมายถึงน. ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง เช่น คูนกำกูนกำยาน. (ลอ), กำคูน ก็ว่า.
พืช
หมายถึงน. เมล็ดพันธุ์ไม้, สิ่งที่จะเป็นพันธุ์ต่อไป, พืชพันธุ์ ก็ใช้. (ป. พีช; ส. วีช); พรรณไม้ที่งอกอยู่ตามที่ต่าง ๆ, พืชพรรณ ก็ใช้.
ดอกถวายพระ
หมายถึงน. ดอกไม้ตัวผู้ของพรรณไม้เลื้อย เช่น ฟักทอง บวบ, กระชอมดอก ก็เรียก.
ทรมุก
หมายถึง[ทอระ-] น. กรักขี เช่น ทรมุกพรรณดวงจาวก็มี. (ม. คำหลวง มหาพน).
กระชอมดอก
หมายถึงน. ดอกไม้เพศผู้ของพรรณไม้เลื้อย เช่น ฟักทอง บวบ ซึ่งเรียกกันว่า ดอกถวายพระ.
ไม้ดัด
หมายถึงน. พรรณไม้ใหญ่ นิยมปลูกในกระถางและดัดกิ่งให้เป็นรูปต่าง ๆ ตามที่ต้องการ.