ตัวกรองผลการค้นหา
กระเซิง
หมายถึงว. ยุ่งเหยิง, รุงรัง, เช่น ผมเป็นกระเซิง, เซิง ก็ว่า.
กระเซิง,-กระเซิง
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระเซอะ เป็น กระเซอะกระเซิง.
ยุ่งเหยิง
หมายถึงว. ยุ่งกันใหญ่, วุ่นวายไม่มีระเบียบ, เช่น การจลาจลทำให้บ้านเมืองยุ่งเหยิง.
นุงถุง
หมายถึงว. ยุ่งเหยิง.
กระจุยกระจาย
หมายถึงว. กระจายยุ่งเหยิง.
ฟั่น
หมายถึงก. มืดมัว, ยุ่งเหยิง, ปะปน.
ยุ่งเหมือนยุงตีกัน
หมายถึง(สำ) ว. ยุ่งเหยิง, สับสนปนเปกัน.
ขยุกขยุย
หมายถึง[ขะหฺยุกขะหฺยุย] ว. ยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบ.
ฟั่นเฝือ
หมายถึงว. รกชัฏ, ยุ่งเหยิง, ปนคละกันยุ่ง, เคลือบคลุม เช่น สำนวนฟั่นเฝือ.
ฟะฟั่น
หมายถึงว. เฝือ, เฟือน, มากจนเฝือ; มืดมัว; ยุ่งเหยิง;สั่น, สะเทือน.
เหยิง
หมายถึง[เหฺยิง] ว. ยุ่ง, รุงรัง, มักใช้เข้าคู่กับคำ ยุ่ง เป็น ยุ่งเหยิง.
เลเพลาดพาด
หมายถึงว. กระจัดกระจายอยู่เกลื่อนกลาดอย่างยุ่งเหยิง ไม่เป็นระเบียบ ไม่เป็นที่เป็นทาง, เลอะเทอะ, เช่น นอนเลเพลาดพาด ทิ้งข้าวของไว้เลเพลาดพาด.