ค้นเจอ 54 รายการ

ประทับ

หมายถึงก. (ราชา) อยู่ที่, อยู่กับที่, เช่น ประทับที่พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน, (ราชา) นั่ง เช่น ประทับบนพระราชอาสน์; แนบอยู่, แนบชิด, แนบลง, เช่น กอดประทับอก เอาปืนประทับบ่า.

ตี

หมายถึงก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง; ทำให้เกิดเสียง เช่น ตีระฆัง; กด, ประทับ, เช่น ตีพิมพ์ ตีตรา; ทำให้เข้ากัน เช่น ตีเกลียวเชือก ตีไข่; กำหนด เช่น ตีราคา; ทิ้งให้เห็น เช่น ตีไพ่; ชักว่าวให้ไปในทิศทางที่ตนต้องการ เช่น ตีว่าวไปทางซ้าย ตีว่าวหนี ตีว่าวแยกกัน. น. วิธีนับเวลาตามประเพณีในเวลากลางคืน หลังเที่ยงคืน ตั้งแต่ ๑ นาฬิกา ถึง ๖ นาฬิกา เรียกว่า ตี ๑ ถึง ตี ๖, แต่ตี ๖ นิยมเรียกว่า ยํ่ารุ่ง.

บรรทับ

หมายถึง[บัน-] (โบ; กลอน) ก. ประทับ เช่น ถนอมบรรทับออมชม ทราบเนื้อ. (ทวาทศมาส).

ประทับราบ

หมายถึง(ราชา) ก. นั่งกับพื้น.

ตัดหน้าฉาน

หมายถึงก. เดินผ่านหน้าที่ประทับ.

รอยตรา

หมายถึงน. รอยประทับของดวงตรา.

พิมาน

หมายถึงน. ที่อยู่หรือที่ประทับของเทวดา. (ป., ส. วิมาน).

ประจำครั่ง,ประจำตรา

หมายถึงก. เอาครั่งผนึกแล้วประทับเครื่องหมายเป็นสำคัญ.

ศิวาลัย

หมายถึงน. ที่ประทับของพระศิวะ; ที่อยู่อันเกษมสุข.

วิมาน

หมายถึงน. ที่อยู่หรือที่ประทับของเทวดา; ยานทิพย์. (ป., ส.).

สิวาลัย

หมายถึงน. ศิวาลัย, ที่ประทับของพระศิวะ; ที่อยู่อันเกษมสุข.

สิงหาสน์

หมายถึงน. ราชอาสน์หรือที่ประทับ ทำเป็นแท่นหรือเตียงจมูกสิงห์.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ