ตัวกรองผลการค้นหา
ข้า
หมายถึงน. บ่าวไพร่, คนรับใช้.
คำราชาศัพท์หมวดเครื่องใช้ต่าง ๆ
ประโยคที่เกี่ยวกับการใช้โทรศัพท์
อักษรย่อโรงเรียน
คำไทยที่มักอ่านผิด
หมายถึงส. คำใช้แทนตัวผู้พูด พูดกับผู้ที่เสมอกันอย่างเป็นกันเองหรือผู้ใหญ่พูดกับผู้น้อย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
ลูกน้อง
หมายถึง(ปาก) น. บริวาร, ผู้อยู่ในปกครองหรือใต้บังคับบัญชา, ผู้ใกล้ชิดเป็นกำลังสำคัญในการงาน.
ช่วงใช้
หมายถึงก. รับใช้ เช่น เป็นข้าช่วงใช้.
ข้าเก่าเต่าเลี้ยง
หมายถึง(สำ) น. คนเก่าคนแก่, คนที่อยู่ด้วยกันในฐานะรับใช้มานาน.
บ่าวไพร่
หมายถึงน. ข้าทาสบริวาร.
เสือจนท่า ข้าจนทาง
หมายถึง(สำ) จำเป็นต้องยอมเพื่อเอาตัวรอด.
ข้านอกเจ้าบ่าวนอกนาย
หมายถึง(สำ) น. ผู้ที่กระทำหรือประพฤตินอกเหนือคำสั่งหรือแบบอย่างขนบธรรมเนียมที่ถือปฏิบัติกันมา.
ข้าพเจ้า
หมายถึง[ข้าพะเจ้า] ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด มักใช้อย่างเป็นทางการ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
ตูข้า
หมายถึง(โบ) ส. ตัวข้า, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
กรรมการ
หมายถึง(โบ; กลอน) น. ผู้รับใช้ เช่น ข้าขอภักดีภูบาล เป็นทาสกรรมการ ไปกว่าจะสิ้นสุดสกนธ์. (เสือโค).
ข้านอกเจ้าข้าวนอกหม้อ
หมายถึง(สำ; โบ) น. จำนวนคนซึ่งมีจำนวนมาก ย่อมกระทำหรือประพฤตินอกออกไปจากคำสั่งหรือแบบอย่างขนบธรรมเนียมที่ถือปฏิบัติกันมามากเช่นกัน ดังข้อความว่า กาลแต่ก่อนเจ้านายน้อยตัว ก็ไม่รั่วไม่ร้ำข้างไหนหนัก ครั้นภายหลังเจ้านายมากขึ้นก็เกิดการรั่วร้ำไปต่าง ๆ เป็นการข้านอกเจ้า เข้านอกหม้อ ลูกนอกพ่อ หลานนอกปู่ เป็นขึ้น. (พระราชหัตถเลขารัชกาลที่ ๔).
