ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา รบ, ส้าย, สู้, รบาญ
ต้องสู้
หมายถึงน. ชนชาติกะเหรี่ยงหรือยางพวกหนึ่ง.
ต่อสู้
หมายถึงก. สู้เฉพาะหน้า, รบกัน, ตีรันกัน.
ไม่สู้
หมายถึงว. ไม่ค่อย เช่น ไม่สู้ดี คือ ไม่ค่อยดี.
ยิ้มสู้
หมายถึงก. ยิ้มพร้อมที่จะสู้กับอุปสรรคอันตรายใด ๆ โดยไม่ยอมถอย.
ต้อนรับขับสู้
หมายถึง(สำ) ก. ต้อนรับอย่างแข็งขัน.
สู้
หมายถึงก. เอาชนะกันด้วยกำลังกาย อาวุธ หรือสติปัญญาความสามารถเป็นต้น เช่น ชกสู้เขาไม่ได้จึงยอมแพ้ ทหารสู้กันในสนามรบ เล่นหมากรุกสู้กัน; มีสติปัญญาความสามารถเป็นต้นทัดเทียมกันหรือเหนือกว่า เช่น มีสติปัญญาสู้เขาได้; ยอมทน เช่น พูดไปก็ไม่ดี สู้นิ่งไม่ได้.
หนักไม่เอา เบาไม่สู้
หมายถึง(สำ) ว. ไม่มีความอดทนที่จะทำการงาน.
แบ่งรับแบ่งสู้
หมายถึงก. รับบ้างปฏิเสธบ้าง, รับหรือปฏิเสธโดยมีเงื่อนไข, ภาคเสธ.
ขันสู้
หมายถึงก. แข่งเข้าสู้, กล้าสู้.
มีดต้องสู้
หมายถึงน. มีดขนาดใหญ่ มีลักษณะคล้ายดาบ ปลายตัดเป็นหยัก ด้ามทำด้วยโลหะหรือไม้หุ้มโลหะ ปรกติสอดใบมีดไว้ในฝัก เป็นมีดที่นิยมใช้กันในหมู่ชาวต้องสู้.