คำในภาษาไทย
แล้ง
หมายถึงน. หน้านํ้าแห้ง, ฤดูไม่มีฝน, ในคำว่า หน้าแล้ง ฤดูแล้ง. ก. ไม่มี เช่น แล้งน้ำใจ, มีน้อย เช่น แล้งน้ำ แล้งกวี. ว. ไม่มี, มีน้อย, เช่น ฝนแล้ง, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ แห้ง เป็น แห้งแล้ง เช่น แผ่นดินนี้นับวันจะแห้งแล้งเป็นทะเลทราย.
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
กินน้ำไม่เผื่อแล้ง กินลมกินแล้ง ข้าวนาปรัง ตามลมตามแล้ง ตายฝอย ปรัง ฝนตกก็แช่ง ฝนแล้งก็ด่า ลม ๆ แล้ง ๆ สุกข์ เป็นลม,เป็นลมเป็นแล้ง เพ้อฝัน แวน
