คำในภาษาไทย
แปดสาแหรก
หมายถึง[-แหฺรก] น. คําเรียกต้นวงศ์สกุล คือ บิดามารดาของปู่และย่า ๔ ของตาและยาย ๔ รวมเป็น ๘ ที่เป็นผู้ดีทั้งฝ่ายบิดาและมารดา เรียกว่า ผู้ดีแปดสาแหรก (เทียบสาแหรกที่มีข้างละ ๔ ขา ๒ ข้างเป็น ๘ ขา). (ดู ผู้ดีแปดสาแหรก).
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
ผู้ดีแปดสาแหรก แวน แวนดา แวววิเชียร แส แสงสว่าง แสตมป์ แสนยานุภาพ แสนา แสนเข็น แสนเสนาะ แสบก