คำในภาษาไทย
เพี้ยน
หมายถึงว. ผิดแปลกไปเล็กน้อย เช่น หน้าเพี้ยน, คลาดเคลื่อน เช่น พูดเพี้ยน เสียงเพี้ยน, ผิดเพี้ยน ก็ว่า, โบราณใช้ เพียน ก็มี; (ปาก) ไม่ค่อยปรกติ (มักใช้แก่คน) เช่น เขามีท่าทางเพี้ยน ๆ.
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
กระดวน กระวี กุลี ผิดเพี้ยน ลินลา,ลิ้นลา หูฝาด,หูเฝื่อน เพียน เวค เสียงเพี้ยน เสียงเหน่อ เหรอ,เหรอะ ไผ่ผัง
