คำในภาษาไทย
อดุล,อดุลย,อดุลย-,อดุลย์
หมายถึง[อะดุน, อะดุนละยะ-, อะดุน] ว. ชั่งไม่ได้, ไม่มีอะไรเปรียบ, ไม่มีอะไรเท่า. (ป., ส. อตุล, อตุลฺย).
หมายถึง[อะดุน, อะดุนละยะ-, อะดุน] ว. ชั่งไม่ได้, ไม่มีอะไรเปรียบ, ไม่มีอะไรเท่า. (ป., ส. อตุล, อตุลฺย).
อก อกจะแตก อกนิษฐ์ อกรรมกริยา อกรวบ อกรากล้วย อกสั่นขวัญแขวน อกอีปุกแตก,อกอีแป้นแตก อกุศล,อกุศล- อกเมือง อกแล อกไหม้ไส้ขม
หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?
ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ