คำในภาษาไทย
ปราศรัย
หมายถึง[ปฺราไส] น. การพูดด้วยไมตรีจิต, การแสดงอัชฌาสัยในระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; คําปรารภ. ก. พูดด้วยไมตรีจิต, พูดแสดงอัชฌาสัยระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; ปรารภ. (ส. ปฺรศฺรย).
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
ปกครอง ปกปักรักษา ปกปิด ปการ ปฏิสันถาร ปราสัย ปากปราศรัยใจเชือดคอ ภาษาแบบแผน มหาชัย วรรณกรรม สมโพธน์ ส่งภาษา