ปราชญ์ ถ่อมตนยอมเป็นคนรั้งท้าย จึงได้เป็นคนอยู่หน้า ปล่อยวางไม่เห็นแก่ตนจึงมีชีวิตอยู่ได้ดี มิใช่เพราะปราชญ์ไม่เห็นแก่ตนดอกหรือตัวท่านเองจึงมีความสมบูรณ์

ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับปราชญ์ ถ่อมตนยอมเป็นคนรั้งท้าย จึงได้เป็นคนอยู่หน้า ปล่อยวางไม่เห็นแก่ตนจึงมีชีวิตอยู่ได้ดี มิใช่เพราะปราชญ์ไม่เห็นแก่ตนดอกหรือตัวท่านเองจึงมีความสมบูรณ์