คำไวพจน์ หอม

ก. เก็บ, รวบรวม, ในความว่า เก็บหอมรอมริบ.

ก. จูบ; ได้รับกลิ่นดี. ว. มีกลิ่นดี, ตรงข้ามกับ เหม็น.

น. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวหลายชนิดในสกุล Allium วงศ์ Alliaceae กลิ่นฉุน ใช้ปรุงอาหาร เช่น หอมหัวใหญ่ หรือ หอมฝรั่ง (A. cepa L.), หอมหัว หรือ หอมแกง (A. ascalonicum L.) ชนิดหลังนี้มักเรียกผิดเป็น หอมแดง. (๒) ชื่อกล้วยพันธุ์หนึ่งซึ่งกลายมาจากกล้วยป่า (Musa acuminata Colla) ผลยาว กลิ่นหอม ไม่มีเมล็ด.

กระอวล หมายถึง (กลอน) ว. อวล, หอมตลบ.

กำยาน หมายถึง น. วัตถุหอมชนิดหนึ่ง เกิดจากยางใสกลิ่นหอมที่ออกจากเปลือกของต้นกำยานบางชนิด เกิดขึ้นได้เนื่องจากเปลือกถูกกรีดหรือมีราลง ก็จะขับยางใสกลิ่นหอมออกมา เมื่อแห้งจะแข็งติดอยู่กับลำต้น แกะออกมาได้.

ฉม หมายถึง น. กลิ่นหอม, เครื่องหอม.

ดอม หมายถึง น. ราว, แถว, แนว, เช่น ดอมไพร. (ข. ฎงไพฺร).

ประทิ่น หมายถึง น. เครื่องหอม.

พิโดร หมายถึง [พิโดน] ก. ฟุ้งไป (ใช้แก่กลิ่น). (ข. พิโดร; ส. วิตร).

รัญจวน หมายถึง ก. ปั่นป่วนใจ เช่น กลิ่นหอมรัญจวนใจ, สะเทือนใจด้วยความกระสันถึง. (เทียบ ข. รํชวล).

วาสนะ หมายถึง [วาสะ-] น. การนุ่งห่ม, เครื่องนุ่งห่ม. (ป., ส.).

วาสะ หมายถึง น. การอยู่, การพัก; ที่อยู่, บ้าน. (ป., ส.).

สุคนธ หมายถึง [สุคนทะ-] น. กลิ่นหอม; เครื่องหอม, ราชาศัพท์ใช้ว่า เครื่องพระสุคนธ์. (ป., ส.).

สุคนธชาติ หมายถึง น. ความหอม, กลิ่นหอม; กลิ่นหอมที่มีอยู่ในส่วนต่าง ๆ ของต้นไม้ ได้แก่ ราก แก่น กระพี้ เปลือก สะเก็ด น้ำในต้น ใบ ดอก และผล.

สุคนธ์ หมายถึง [สุคน] น. กลิ่นหอม; เครื่องหอม, ราชาศัพท์ใช้ว่า เครื่องพระสุคนธ์. (ป., ส.).

สุคันธ์ หมายถึง [สุคัน] น. กลิ่นหอม; เครื่องหอม, ราชาศัพท์ใช้ว่า เครื่องพระสุคนธ์. (ป., ส.).

สุรภี หมายถึง [สุระ-] น. ต้นสารภี.

หอมหวน หมายถึง ก. หอมตลบ.

หอมหื่น หมายถึง (วรรณ) ก. หอมยวนใจ เช่น หอมหื่นรื่นรสเพี้ยง กลิ่นเนื้อนวลนางฯ. (เห่ชมไม้).

อวล หมายถึง [อวน] ก. ฟุ้งด้วยกลิ่นหอม, มักใช้เข้าคู่กับคํา อบ เป็น อบอวล. (ข. ว่า เต็ม, แน่น, อึดอัด).

เทวสุคนธ์ หมายถึง น. กลิ่นหอม ๒ อย่าง คือ กลิ่นที่เกิดจากรากบุนนาคและรากมะซาง.

เสาวคนธ์ หมายถึง น. ของหอม, เครื่องหอม, กลิ่นหอม.

เสาวคันธ์ หมายถึง น. ของหอม, เครื่องหอม, กลิ่นหอม.

เสาวรภย์ หมายถึง น. เสารภย์, กลิ่นหอม. (ส.).

โดร หมายถึง [โดน] (กลอน; ตัดมาจาก ข. พิโดร) ก. หอม, กลิ่นหอมที่ฟุ้งไป; โดยปริยายหมายถึงดอกไม้ เช่น กระทึงทอง ลําดวนโดร รสอ่อน พี่แม่. (กําสรวล).