คำไวพจน์ ภูเขา

น. พื้นที่ที่มีระดับสูงขึ้นจากบริเวณรอบ ๆ ตั้งแต่ ๖๐๐ เมตรขึ้นไป.

คีรี หมายถึง น. ภูเขา. (ป., ส. คิริ).

บรรพต หมายถึง [บันพด] น. ภูเขา. (ส. ปรฺวต; ป. ปพฺพต).

พนม หมายถึง น. ภูเขา. (ข.); ลักษณะของสิ่งที่เป็นพุ่มยอดแหลมอย่างดอกบัวตูม. ก. ทําให้มีรูปอย่างดอกบัวตูม เช่น พนมมือ.

ภู หมายถึง น. ดิน, แผ่นดิน, โลก. (ป., ส.).

ภูผา หมายถึง น. เขาหิน.

ศิงขร หมายถึง น. ศิขร, ภูเขา. (ส. ศิขร).

สิงขร หมายถึง [-ขอน] น. สิขร

ไศล หมายถึง [สะไหฺล] น. เขาหิน เช่น โขดเขินเนินไศล. (ส. ไศล).