คำไวพจน์ ฉลาด

ฉลาด อ่านว่า

อ่านว่า /ฉะ-หฺลาด/

ฉลาด หมายถึง?

พจนานุกรมไทย ฉลาด หมายถึง:

1. [ฉะหฺลาด] ว. เฉียบแหลม, ไหวพริบดี, ปัญญาดี. (ข. ฉฺลาต, ฉฺลาส).

2. [ฉะหฺลาด] ดู สลาด.

ความหมายในพจนานุกรมไทย ฉลาด คือ

ความหมายในพจนานุกรมไทย ของคำที่มีความหมายคล้าย ฉลาด

1. กรด หมายถึง [กฺรด] น. สารอย่างหนึ่ง มีรสเปรี้ยว โดยปรกติกัดหรือทําให้สิ่งอื่นแปรไป; (เคมี) มีความหมายหลายอย่าง สุดแล้วแต่ทฤษฎีที่ใช้เป็นหลักกําหนด คือ เป็นสารเคมีที่ประกอบด้วยธาตุไฮโดรเจน และเมื่อสารนี้ละลายนํ้าเป็นสารละลายแล้ว ไฮโดรเจนที่มีอยู่ทั้งหมดหรือบางส่วนต้องแปรสภาพออกมาเป็นไฮโดรเนียมไอออน (H3O+) สารละลายที่ได้มีรสเปรี้ยวเปลี่ยนสีลิตมัสสีนํ้าเงินเป็นสีแดงได้; สารเคมีที่มีสมบัติจ่ายโปรตอนให้แก่สารอื่นได้; สารเคมีที่มีสมบัติรับอิเล็กตรอนคู่หนึ่งมาจากสารอื่นได้. (อ. acid).

2. กุศล หมายถึง [-สน] น. สิ่งที่ดีที่ชอบ, บุญ. ว. ฉลาด. (ส.; ป. กุสล).

3. คมกริบ หมายถึง ว. คมมาก; ฉลาดทันคน, เฉียบแหลม, ไหวทัน.

4. คมคาย หมายถึง ว. ฉลาด, ไหวพริบดี, ทันคน, เช่น วาจาคมคาย พูดจาคมคาย สำนวนภาษาคมคาย, มีแววฉลาด เช่น หน้าตาคมคาย.

5. จินดาหรา หมายถึง [-หฺรา] ว. ฉลาด. (ช.).

6. ฉลาดเฉลียว หมายถึง ว. มีปัญญาและไหวพริบดี, เฉลียวฉลาด ก็ว่า. (ข. ฉฺลาตเฉฺลียว, ฉฺลาสเฉฺลียว).

7. ชำนาญ หมายถึง ก. เชี่ยวชาญ, จัดเจน.

8. ซุ่มคม หมายถึง ก. ซ่อนความฉลาดไว้, ไม่อวดดี.

9. ประทักษ์ หมายถึง ว. ขยัน, ฉลาด, คล่องแคล่ว, สามารถ.

10. ประพิณ หมายถึง [ปฺระพิน] ว. ฉลาด, มีฝีมือดี. (ส. ปฺรวีณ).

11. ประวีณ หมายถึง ว. ฉลาด, มีฝีมือ. (ส. ปฺรวีณ; ป. ปวีณ).

12. ปวีณ หมายถึง [ปะวีน] ว. ฉลาด, มีฝีมือดี. (ป.).

13. ปัญญา หมายถึง น. ความรอบรู้, ความรู้ทั่ว, ความฉลาดเกิดแต่เรียนและคิด, เช่น คนมีปัญญา หมดปัญญา. (ป.).

14. พยัต หมายถึง [พะยัด] น. ผู้เรียน, ผู้รู้. ว. ฉลาด, เฉียบแหลม. (ป. พฺยตฺต, วฺยตฺต; ส. วฺยกฺต).

15. พฤทธ์ หมายถึง [พฺรึด] น. ผู้ใหญ่. ว. เจริญ, แข็งแรง, ใหญ่; แก่, เฒ่า, (ตรงข้ามกับ ยุว); ฉลาด, ชํานาญ; เจนจบ, พฤฒ ก็ใช้. (ส. วฺฤทฺธ).

16. พิทูร หมายถึง [พิทูน] ว. วิทูร, ฉลาด, รอบรู้, ชํานาญ. (ดู วิทูร).

17. พุทธิ หมายถึง [พุดทิ] น. ปัญญา, ความฉลาด. (ป.).

18. ภูริ หมายถึง ว. มาก. (ป., ส.).

19. รอบรู้ หมายถึง ก. รู้หลายอย่าง, รู้กว้างขวาง, เช่น เขารอบรู้ในเรื่องกฎหมาย.

20. วิทูร หมายถึง ว. ฉลาด, คงแก่เรียน, มีปัญญา, ชํานาญ. (ป., ส. วิทุร).

21. วิสารทะ หมายถึง [-ระ-] ว. แกล้วกล้า, ชํานาญ, ฉลาด. (ป.).

22. หัวแหลม หมายถึง [-แหฺลม] น. ปลายแห่งแผ่นดินที่ยื่นออกไปในนํ้า. ว. ฉลาดหลักแหลม.

23. เฉลียว หมายถึง [ฉะเหฺลียว] ก. นึกระแวงขึ้นมา เช่น ไม่เฉลียวว่าเขาจะหักหลัง, มีไหวพริบ เช่น ฉลาดแต่ไม่เฉลียว.

24. เฉียบแหลม หมายถึง ก. ฉลาดหลักแหลม.

25. เฉโก หมายถึง ว. ฉลาดแกมโกง, ไม่ตรงไปตรงมา, โฉเก ก็ว่า. (ป. เฉโก ว่า ฉลาด).

26. เธียร หมายถึง น. นักปราชญ์. ว. ฉลาด, มั่นคง. (ป. ธีร).

27. เมธา หมายถึง น. ปัญญา, ความรู้, ความฉลาดรอบคอบ. (ป., ส.).

28. แสนรู้ หมายถึง ว. ฉลาดช่างรู้ เช่น ช้างแสนรู้ สุนัขแสนรู้.

29. โกวิท หมายถึง [-วิด] (แบบ) ว. ฉลาด, ชํานิชํานาญ, รอบรู้ในการอันใดอันหนึ่ง, เช่น อัศวโกวิท ว่า ผู้มีความชํานาญในเรื่องม้า. (ป., ส.).

30. โกศล หมายถึง [-สน] ว. ฉลาด. (ส.).

31. โพธ หมายถึง [โพด] น. ความรู้, ความเข้าใจ, ความฉลาด. (ป., ส.). ก. แย้ม, บาน, แรกรุ่น เช่น นงโพธ.