คำไวพจน์ งาม

ว. ลักษณะที่เห็นแล้วชวนให้ชื่นชมหรือพึงใจ เช่น มารยาทงาม รูปงาม; มีลักษณะสมบูรณ์ดี เช่น ต้นไม้งาม ปีนี้ฝนงาม; ดี, มาก, มีลักษณะที่เป็นไปตามต้องการ, เช่น กําไรงาม ธนาคารนี้จ่ายดอกเบี้ยงาม.

กบูร หมายถึง [กะบูน] (แบบ) ว. แต่ง, ประดับ, งาม, เช่น ก็ใช้สาวสนมอนนกบูร. (ม. คําหลวง นครกัณฑ์), คํานี้บางทีเขียนเป็น กระบูร กระบวร ขบูร ขบวร.

กวิน หมายถึง [กะวิน] (โบ) ว. ดีงาม เช่น ใครกวินซื่อแท้. (แช่งนํ้า). (ทมิฬ แปลว่า งาม).

ก่อง หมายถึง น. เครื่องประดับหน้าอก; ชื่อแผ่นผ้าที่ปิดอกหญิงคล้ายเต่า ที่หญิงรุ่นสาวใช้.

งดงาม หมายถึง ว. สวย, ดี, งาม.

ตระการ หมายถึง [ตฺระ-] ว. งาม; ประหลาด, แปลก ๆ; หลาก, มีต่าง ๆ.

พะงา หมายถึง น. นางงาม. ว. สวย, งาม.

พิจิตร หมายถึง ว. ต่าง ๆ, หลายหลาก; งาม, น่าดู. (ส. วิจิตฺร; ป. วิจิตฺต).

พิราม หมายถึง น. การหยุดพัก, การหยุดเสียง, ที่สุด. (ส. วิราม).

พิไล หมายถึง ว. งาม.

มาโนชญ์ หมายถึง [-โนด] ว. มโนชญ์, เป็นที่พอใจ, งาม. (ส.).

ราม หมายถึง ว. งาม เช่น นงราม; ปานกลาง, พอดีพองาม, เช่น มีพิหารอันราม มีพระพุทธรูปอันราม. (จารึกสยาม).

รุจิเรข หมายถึง [รุจิเรก] ว. มีลายงาม, มีลายสุกใส.

ลลิต หมายถึง [ละ-] ว. น่ารัก, น่าเอ็นดู, น่าชื่นชม, สวย, งาม, ละมุนละม่อม. (ส.).

วิจิตรตระการตา หมายถึง [-จิดตฺระ-] ว. งามน่าตื่นตา เช่น ขบวนแห่รถบุปผชาติประดับประดาได้วิจิตรตระการตา.

วิศิษฏ์ หมายถึง ว. เลิศ, ยอดเยี่ยม, เด่น, ดียิ่ง, ประเสริฐ. (ส. วิศิษฺฏ; ป. วิสิฏฺ).

สิงคลิ้ง หมายถึง (กลอน) ว. งามอย่างสง่า เช่น บพิตรพ่องามสิงคลิ้ง. (ลอ).

อะเคื้อ หมายถึง (กลอน) ว. งาม เช่น ถนัดดั่งเรียมเห็นองค์ อะเคื้อ. (ลอ).

อันแถ้ง หมายถึง (กลอน) ว. งามอ้อนแอ้น, เขียนเป็น อรรแถ้ง ก็มี เช่น พระองค์กลมกล้องแกล้ง เอวอ่อนอรอรรแถ้ง. (ลอ).

เสาวภาคย์ หมายถึง น. ความสุขเกษม, ความเจริญ, โชคลาภ, ความสําเร็จ. (ส. เสาวภาคฺย; ป. โสภคฺค).

โกมล หมายถึง ว. อ่อน, งาม, หวาน, ไพเราะ, เช่น กรรณาคือกลีบกมลโก- มลกามแกล้งผจง. (สมุทรโฆษ). (ป., ส.).

โสภณ หมายถึง [โสพน] ว. งาม. (ป.; ส. โศภน).

ไฉไล หมายถึง ว. งาม; (โบ) เลี่ยน, เลื่อม.