คำไวพจน์กลุ่ม อารมณ์/ความรู้สึก
"คำไวพจน์" คืออะไร มีความหมายว่าอย่างไร
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน ตรงกัน หรือคล้ายกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน เรียกอีกอย่างว่า "คำพ้องความ" เช่น ดอกไม้ และ บุษบา, สวย และ งาม, เศร้า และ เสียใจ เป็นต้น
คำไวพจน์ แบ่งได้กี่ประเภท?
คำไวพจน์ แบ่งออกได้เป็น 3 ประเภทใหญ่ ๆ คือ 1. คำพ้องรูป 2. คำพ้องเสียง และ 3. คำพ้องความ
*เรามักจะเห็นในแบบคำพ้องความเสียเป็นส่วนใหญ่
คำไวพจน์กลุ่ม อารมณ์/ความรู้สึก ทั้งหมด
คิดถึง = คิด,คิดคำนึง,จดจ่อ,ถวิล,นึก,นึกถึง,ระลึก,รำพึง,รำลึก
โกรธ = กริ้ว,ขัดเคือง,ขัดแค้น,ขัดใจ,ขึ้ง,ขึ้งเคียด,ขึ้งโกรธ,ขุ่นเคือง,ขุ่นเคืองใจ,ขุ่นเคืองใจอย่างแรง,ขุ่นแค้น,คั่งแค้น,งุ่นง่าน,ฉุนเฉียว,ดาลเดือด,ดาลโทสะ,ถือโกรธ,ทรงพระโกรธ,บาดหมาง,พิโรธ,พื้นเสีย,มาระ,รุษฏ์,ลมเสีย,หัวฟัดหัวเหวี่ยง,หัวเสีย,ออกงิ้ว,เกรี้ยว,เกรี้ยว ๆ,เกรี้ยวโกรธ,เขม่น,เคียด,เคียดแค้น,เคือง,เฉียวฉุน,เดือด,เดือดดาล,เลือดขึ้นหน้า,โกรธขึ้ง,โกรธจัด,โกรธา,โกรธเกรี้ยว,โทส,โทส-,โทสะ,โทโส,โมโห,ไม่พอใจ,ไม่พอใจอย่างรุนแรง
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน หรือเรียกอีกอย่างว่า “คำพ้องความ” เช่น บุษบา กับ บุปผา ช้าง กับ คช ป่า กับ ดง ม้า กับ อาชา เป็นต้น