คำวิเศษณ์
"คำไวพจน์" คืออะไร มีความหมายว่าอย่างไร
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน ตรงกัน หรือคล้ายกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน เรียกอีกอย่างว่า "คำพ้องความ" เช่น ดอกไม้ และ บุษบา, สวย และ งาม, เศร้า และ เสียใจ เป็นต้น
คำไวพจน์ แบ่งได้กี่ประเภท?
คำไวพจน์ แบ่งออกได้เป็น 3 ประเภทใหญ่ ๆ คือ 1. คำพ้องรูป 2. คำพ้องเสียง และ 3. คำพ้องความ
*เรามักจะเห็นในแบบคำพ้องความเสียเป็นส่วนใหญ่
"คำวิเศษณ์" ทั้งหมด มีอะไรบ้าง?
คำวิเศษณ์ ตามที่เคยรู้จัก คำไวพจน์ มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ
ขอโทษ = กล่าวคำขอโทษ,กษมา,กฺษมา,ขมา,ขอขมา,ขอประทานโทษ,ขอษมา,ขออภัย,ขอโทษขอโพย,มินตา,ยกโทษ,ษมา,หายกัน,อภัย,แล้วกัน
งดงาม = กะก่อง,งานดี,งาม,จิตร,จิตร-,ดี,ประณีต,พริ้ง,มล่าวเมลา,รงรอง,รจิต,รังรอง,รังเรข,วิภา,สวย,สุทรรศน์,สุทัศน์,หาริ,อภิราม,แฉล้ม,แชล่ม,แสล้ม
งาม = กบูร,กวิน,กัลยาณ,กัลยาณ-,ก่อง,คราญ,งดงาม,งามงอน,จรูญ,จำรูญ,ฉายเฉิด,ช้อย,ช้าช่อน,ดำกล,ดำรู,ดี,ตระกล,ตระการ,ตรู,ต้องตา,ต้องตาต้องใจ,ถกล,ถูกตา,ถ่อง,ทรรศนีย์,ทัศนีย,ทัศนีย-,ทัศนีย์,ทัศไนย,นวลลออ,น่าดู,น่ารัก,บรรเจิด,บวร,ประอร,ประเจิด,ประเอียง,ประไพ,ผุดผาด,พบู,พริ้งพราย,พริ้งเพริศ,พริ้มพราย,พริ้มเพรา,พะงา,พิจิตร,พิราม,พิลาส,พิไล,ภัทร,ภัทร-,ภัทระ,ภัพ,ภาพย์,มนุญ,มาโนชญ์,มำเลือง,มโนชญ์,มโนรม,มโนรมย์,มโนหระ,ยังหยัง,ย้อง,รมณีย,รมณีย-,รมณีย์,รมเยศ,ระรอง,รังรอง,รางชาง,ราม,รำไพ,รุจิระ,รุจิรา,รุจิเรข,รุหะ,รูปงาม,รูหะ,ลลิต,ลออ,ลังลอง,ลำนัก,ลำยอง,วัคคุ,วัลคุ,วามะ,วิจิตรตระการตา,วิมล,วิราม,วิลาวัณย์,วิลาส,วิศิษฏ์,วิไล,ศุภร,ศุภร-,ศุภางค์,สง่างาม,สลอย,สวย,สะคราญ,สัณห์,สัต,สัต-,สาหรี,สิงคลิ้ง,สิริ,สิรี,สุ,สุนทร,สุนทร-,สุภัค,สุรงค์,สุรังค์,สุว,สุว-,สุหร่ง,หม้า,หยังหยัง,หล่อ,อนีจะ,ออนซอน,อะเคื้อ,อันแถ้ง,อำพน,อำไพ,อ่อนซอน,เก๋,เคื้อ,เจริญตาเจริญใจ,เจริด,เฉลา,เฉิดฉัน,เฉิดฉาย,เฉิดฉิน,เปศละ,เพรา,เพริศ,เพริศพราย,เพริศพริ้ง,เพริศแพร้ว,เพรี้ยมพราย,เพา,เพาพะงา,เมลือง,เยีย,เยียวยง,เรข,เรขา,เลอโฉม,เลือง,เสลา,เสาว,เสาว-,เสาวภา,เสาวภาคย์,แพ่ง,โกมล,โศภา,โศภิต,โศภิน,โศภี,โสภ,โสภ-,โสภณ,โสภา,โสภี,ใยยอง,ไฉไล,ไพจิตร,ไพรู
และ = กับ,ด้วย,ด้วยกัน,ทั้ง,ผนวก,รวม
คำวิเศษณ์ อื่น ๆ
รายการเหล่านี้เข้าข่ายอยู่ในกลุ่ม/หมวดหมู่ แต่ให้พิจารณาถึงความเหมาะสมเพิ่มเติม
เก่ง = กล้า,คล่อง,ชะมัด,ชำนาญ,ชำเนียร,ชีระ,ถนัด,ยวดยง,วิกรม,สุดยอด,สุปาณี,หาญ,เชียร,เชี่ยว,เทพ,แกล้ว
แข็งแรง = กำยำ,กำแหง,ขึงขัง,คงทน,คะมึก,คำแหง,จังมัง,จั้งมั่ง,ฉกรรจ์,ถิร,ถิร-,ทน,ทักษ,ทักษ-,ทัฬหะ,ทัฬหิ,ทัฬหี,ทฺฤฒ,ทฺฤฒี,ธีร,ธีร-,ธีระ,บุหงัน,พฤฒ,พฤฒา,พฤทธ์,พลว,พลว-,พิริย,พิริย-,พิริยะ,พุฒ,มั่นคง,มีกำลังมาก,ลำหนัก,ล่ำสัน,สกรรจ์,อย่างเต็มกำลัง,อ้วนท้วน,เข้มแข็ง,เถียร,เสถียร,เสถียร-,โกรด
ไกล = ฉงาย,ตะลิบ,ทุรัศ,ทุราคม,ทูร,ทูร-,นาน,ยาว,ยืดยาว,ละลิบ,ลับตา,ลิบ,ลิบลับ,ลิบลิ่ว,ลิ่ว,วิทูร,สุดขอบฟ้า,สุดหล้าฟ้าเขียว,ห่าง,เทียรฆ,เทียรฆ-,โพ้น,โพ้นทะเล
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน หรือเรียกอีกอย่างว่า “คำพ้องความ” เช่น บุษบา กับ บุปผา ช้าง กับ คช ป่า กับ ดง ม้า กับ อาชา เป็นต้น