คำกริยา
"คำไวพจน์" คืออะไร มีความหมายว่าอย่างไร
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน ตรงกัน หรือคล้ายกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน เรียกอีกอย่างว่า "คำพ้องความ" เช่น ดอกไม้ และ บุษบา, สวย และ งาม, เศร้า และ เสียใจ เป็นต้น
คำไวพจน์ แบ่งได้กี่ประเภท?
คำไวพจน์ แบ่งออกได้เป็น 3 ประเภทใหญ่ ๆ คือ 1. คำพ้องรูป 2. คำพ้องเสียง และ 3. คำพ้องความ
*เรามักจะเห็นในแบบคำพ้องความเสียเป็นส่วนใหญ่
"คำกริยา" ทั้งหมด มีอะไรบ้าง?
คำกริยา ตามที่เคยรู้จัก คำไวพจน์ มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ
คิดถึง = คิด,คิดคำนึง,จดจ่อ,ถวิล,นึก,นึกถึง,ระลึก,รำพึง,รำลึก
เกิด = กำเนิด,ชนม,ชนม-,ชนม์,ชาต,ชาต-,ชาตะ,ถือกำเนิด,ประภพ,ประสูติ,ประสูติ-,ภว,ภว-,ภวะ,สูติ,สูติ-,สูนะ,อภิชาต,อภิชาต-,อุบัติ,อุบัติ-,เสวยพระชาติ,แดดาล
เคลื่อนไหว = ขยับ,คลา,คลาน,จรลี,จรัล,ดำเนิน,ถีบทาง,ทะท่าว,ท่าว,นวย,ประพาส,ผันผาย,ผเดิน,ยก,ยวรยาตร,ยัวรยาตร,ยาตร,ยาตรา,ยืด,ยุรบาตร,ยุรยาตร,ย่าง,ย่างตีน,ย่างเท้า,ย้าย,ลีลา,หลบ,เคลื่อน,เคลื่อนที่,เดาะ,เดิน,เดินเหิน,เตร่,เยื้องย่าง,ไคลคลา
โกรธ = กริ้ว,ขัดเคือง,ขัดแค้น,ขัดใจ,ขึ้ง,ขึ้งเคียด,ขึ้งโกรธ,ขุ่นเคือง,ขุ่นเคืองใจ,ขุ่นเคืองใจอย่างแรง,ขุ่นแค้น,คั่งแค้น,งุ่นง่าน,ฉุนเฉียว,ดาลเดือด,ดาลโทสะ,ถือโกรธ,ทรงพระโกรธ,บาดหมาง,พิโรธ,พื้นเสีย,มาระ,รุษฏ์,ลมเสีย,หัวฟัดหัวเหวี่ยง,หัวเสีย,ออกงิ้ว,เกรี้ยว,เกรี้ยว ๆ,เกรี้ยวโกรธ,เขม่น,เคียด,เคียดแค้น,เคือง,เฉียวฉุน,เดือด,เดือดดาล,เลือดขึ้นหน้า,โกรธขึ้ง,โกรธจัด,โกรธา,โกรธเกรี้ยว,โทส,โทส-,โทสะ,โทโส,โมโห,ไม่พอใจ,ไม่พอใจอย่างรุนแรง
คำกริยา อื่น ๆ
รายการเหล่านี้เข้าข่ายอยู่ในกลุ่ม/หมวดหมู่ แต่ให้พิจารณาถึงความเหมาะสมเพิ่มเติม
คิด = กระสัน,ครุ่นคิด,คะนึง,คำนึง,คิดคด,จินต,จินต-,จินต์,จินต์จล,ชั่งใจ,ดำริ,ตรอง,ตริ,ตริตรอง,ตรึก,ตรึกตรอง,ถวิล,นึก,นึกตรอง,มโน,ริปอง,ใคร่ครวญ,ไตร่ตรอง
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน หรือเรียกอีกอย่างว่า “คำพ้องความ” เช่น บุษบา กับ บุปผา ช้าง กับ คช ป่า กับ ดง ม้า กับ อาชา เป็นต้น