ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ละลาย, ฉลาย
ละอาย
หมายถึงก. รู้สึกอายที่จะทำสิ่งไม่ถูกไม่ควร เช่น ละอายที่จะทำผิด, ละอายใจ ก็ว่า.
หิริ
หมายถึง[หิหฺริ] น. ความละอายใจ, ความละอายบาป. (ป.; ส. หฺรี).
ขายหู
หมายถึงก. ฟังแล้วละอาย ไม่อยากฟัง.
อดสู
หมายถึงก. ละอายใจ, อับอายมาก
หิริโอตตัปปะ
หมายถึง[หิหฺริโอดตับปะ] น. ความละอายบาปและความเกรงกลัวบาป, ความละอายใจ. (ป.).
ลัชชา
หมายถึง[ลัด-] น. ความละอาย, ความกระดาก. (ป., ส.).
หน้าบาง
หมายถึงว. มีความรู้สึกไวต่อสิ่งที่น่าละอาย.
ประเจิดประเจ้อ
หมายถึงว. อาการกระทำที่ถือกันว่าน่าละอายหรือไม่บังควรให้คนอื่นเห็น.
ยางอาย
หมายถึงน. ความกระดาก, ความละอายใจ, มักใช้ในประโยคปฏิเสธว่า ไม่มียางอาย.
หน้าม้าน
หมายถึงว. มีสีหน้าเผือดด้วยความละอายจนไม่กล้าสบตาคน.
อสาธุ
หมายถึงว. ไม่ดี, ไม่งาม, เลว, ชั่วช้า; น่าละอาย; แผลงใช้ว่า อสาธร ก็ได้. (ป., ส.).
ลัชชี
หมายถึง[ลัด-] น. ผู้มีความละอาย, ผู้มีความกระดาก. (ป.; ส. ลชฺชินฺ).