ผลการค้นหา

ฟอนเฟะ* *ฟอนเฟะ *ฟอนเฟะ*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิดคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 7 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา ฟอสเฟต

ฟอนเฟะ

หมายถึงว. เละเทะ, เป็นที่น่ารังเกียจ, เช่น มีความประพฤติฟอนเฟะ สังคมฟอนเฟะ.
 พจนานุกรมไทย

เฟะ

หมายถึงว. เละ, เปื่อยหรือแหลกเหลวจนไม่เป็นรูปเป็นร่าง, เช่น เน่าเฟะ.
 พจนานุกรมไทย

ฟอน

หมายถึงก. บ่อน, กินพรุนข้างใน, พลอนทั่ว, เช่น หนอนฟอนชมพู่; ค้นหา เช่น ฟอนจนทั่ว ฟอนหาของสกปรกกิน. ว. ย่อยยับ, แหลก, เช่น ฟันฟอน คือ ฟันให้ยับย่อย ฟันให้แหลก; ที่ไหม้เป็นจุรณ, ที่ไหม้เป็นขี้เถ้า, เช่น กองฟอน.
 พจนานุกรมไทย

ดอกฟอน

หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Buddleja asiatica Lour. ในวงศ์ Buddlejaceae, พายัพเรียก ดอกด้าย.
 พจนานุกรมไทย

ดอกด้าย

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นดอกฟอน. (ดู ดอกฟอน).
 พจนานุกรมไทย

บ่อน

หมายถึงน. แหล่งเป็นที่ชุมนุมกันเพื่อเล่นการพนัน เช่น บ่อนไก่ บ่อนเบี้ย บ่อนไพ่, แหล่งเป็นที่ชุมนุมกันเพื่อการบางอย่างมีเล่นสักวาหรือเล่านิทานเป็นต้น เช่น บ่อนสักวา บ่อนเล่านิทาน. ก. กินฟอนอยู่ข้างใน เช่น หนอนบ่อนไส้, ภายในย่อมแมลงวัน หนอนบ่อน. (โลกนิติ).
 พจนานุกรมไทย

เละ

หมายถึงว. เปื่อยหรือแหลกเหลวจนไม่เป็นรูปเดิม เช่น ต้มข้าวต้มจนเละ น้อยหน่างอมจนเละ, เฟะ หรือ แฟะ ก็ว่า; เหลวเป็นปลัก เช่น ฝนตกถนนเป็นโคลนเละ; ไม่แน่น เช่น คนแก่เนื้อเละ ผ้าเนื้อเละ; โดยปริยายหมายความว่า สับสนวุ่นวายไม่เป็นระเบียบ เช่น ลูก ๆ ทำครัว วางข้าวของกันไว้เละ พ่อแม่ไม่อยู่ บ้านเละหมด.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด