ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ไคล, ขี้, ไต้, กะล่อน, ขี้ไต้, ถู, มะม่วง, ขี้ซ้าย,ขี้ไซ้, จุดไต้
ขี้ไคล
หมายถึง(ปาก) น. เหงื่อที่ปนกับฝุ่นละอองติดกรังอยู่กับหนังกำพร้า, ไคล ก็ว่า.
ไคล
หมายถึง[ไคฺล] น. เหงื่อที่ปนกับฝุ่นละอองติดกรังอยู่กับหนังกำพร้า, (ปาก) ขี้ไคล, ราชาศัพท์ว่า พระเมโท; ตะไคร่น้ำ เช่น ปูกินไคล.
หมายถึง[ไคฺล] ก. ทำให้คลาย ให้อ่อน หรือให้หย่อน โดยใช้นิ้วมือหรือฝ่ามือเป็นต้นคลึงไปมา.
หมายถึง[ไคฺล] ก. ไป.
ขี้
หมายถึงก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก, อุจจาระ, สิ่งที่ร่างกายขับถ่ายออกมาเกรอะกรังอยู่ เช่น ขี้ไคล ขี้รังแค ขี้หู ขี้ตา, โดยปริยายหมายความถึงสิ่งที่ไม่ต้องการ เช่น ขี้ตะกั่ว, เศษหรือกากที่ออกมาจากสิ่งนั้น ๆ เช่น ขี้กบ ขี้เลื่อย. ว. ใช้ประกอบหน้าคำที่แสดงความหมายในทางที่ไม่ดี เช่น ขี้เกียจ ขี้เหนียว, หรือมักเป็นเช่นนั้น เช่น ขี้หัวเราะ ขี้ขอ.
ครรไล
หมายถึง[คัน-] ก. ไคล, ไป. (แผลงมาจาก ไคล).
ไคลคลา
หมายถึง[-คฺลา] ก. เดินไป, เคลื่อนไป, คลาไคล ก็ว่า.
คระไล
หมายถึง[คฺระ-] ก. ไป. (แผลงมาจาก ไคล).
ไค
หมายถึง(โบ) น. เหงื่อไคล.
เห็นช้างขี้ ขี้ตามช้าง
หมายถึง(สำ) ก. ทำเลียนแบบคนใหญ่คนโตหรือคนมั่งมีทั้ง ๆ ที่ตนไม่มีกำลังทรัพย์หรือความสามารถพอ, มีความหมายอย่างเดียวกับ เห็นเขาขึ้นคานหาม เอามือประสานก้น หรือเห็นเขาขึ้นคานหาม เอามือประสานรัดก้น.
ขี้เกียจ เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
ขี้เกลียด, ขี้เกียด เป็นคำที่เขียนผิด ❌
ทุ่ง
หมายถึงน. ขี้. ก. ขี้.