ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา กะ, กะ-, กะโหล้ง, กะลา, โฉลก, โศลก, กะแหยก, กาไหล่, ตะ
กะโหลก เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
กระโหลก เป็นคำที่เขียนผิด ❌
กะโหลก
หมายถึง[-โหฺลก] น. ส่วนแข็งที่หุ้มเนื้อมะพร้าวหรือตาลเป็นต้น เรียกว่า กะโหลกมะพร้าว กะโหลกตาล, ภาชนะที่ทำด้วยกะโหลกมะพร้าวโดยตัดทางตาออกพอเป็นช่องกว้างเพื่อใช้ตักนํ้า; กระดูกที่หุ้มมันสมอง; โดยปริยายหมายความถึงวัตถุที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น กะโหลกหุ่นหัวโขน; เรียกพรรณไม้บางชนิด เช่น ลำไย ลิ้นจี่ ที่มีผลโต เนื้อหนากว่าปรกติ เช่น ลำไยกะโหลก ลิ้นจี่กะโหลก.
กะลา
หมายถึงน. ส่วนแข็งที่หุ้มเนื้อมะพร้าว ถ้าผ่าซีก ซีกที่มีตา เรียกว่า กะลาตัวผู้ ซีกที่ตัน เรียกว่า กะลาตัวเมีย; เรียกถ้วยชามชนิดเลวเนื้อหยาบหนาว่า ชามกะลา; เรียกผมที่ตัดเป็นรูปกะลาครอบว่า ผมทรงกะลาครอบ; เรียกหมวกที่มีรูปคล้ายกะลาครอบว่า หมวกกะลา หรือ หมวกกะลาครอบ; (ปาก) กะโหลก เป็นคำไม่สุภาพ เช่น ไม่เจียมกะลาหัว คุ้มกะลาหัว. (สำ) ว. ไม่มีค่า เช่น เก่ากะลา.
กะโหล้ง
หมายถึง[-โล่ง] (ถิ่น-พายัพ) น. กะโหลก.
เสือกกะโหลก
หมายถึง[-กะโหฺลก] (ปาก) ว. สาระแนเข้าไปทำการโดยไม่มีใครต้องการให้ทำ.
ม้าดีดกะโหลก
หมายถึง(สำ) ก. มีกิริยากระโดกกระเดกลุกลนหรือไม่เรียบร้อย (มักใช้แก่ผู้หญิง).
ท้ายทอย
หมายถึงน. ส่วนสุดของกะโหลกศีรษะด้านหลัง, กำด้น.
บอกหัว
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. กะโหลกหัว.
ตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงา
หมายถึง(สำ) ก. ให้รู้จักฐานะของตนและเจียมตัว.
มันสมอง
หมายถึงน. เรียกส่วนที่อยู่ภายในกะโหลกศีรษะ มีลักษณะนุ่ม ๆ หยุ่น ๆ เป็นลูกคลื่น เป็นที่รวมประสาทให้เกิดความรู้สึก.
กระบอกหัว
หมายถึง(โบ) น. กะโหลกหัว เช่น อีกกระบอกหววมึงกูจะผ่า. (ม. คำหลวง ชูชก), ปักษ์ใต้ว่า บอกหัว.
ขม่อม
หมายถึง[ขะหฺม่อม] น. ส่วนของกะโหลกอยู่ตรงแนวกลางศีรษะ แต่ต่ำกว่าส่วนสูงสุดลงมาใกล้หน้าผาก ในเด็กแรกเกิดจนถึง ๒ ขวบส่วนนี้จะมีเนื้อเยื่ออ่อนปิดรอยประสานกะโหลกที่ยังเปิดอยู่ หลังจากนั้นเนื้อเยื่ออ่อนนี้จะกลายเป็นกระดูก, โดยปริยายหมายรวม ๆ ว่า หัว เช่น เป่าขม่อม ลงขม่อม, กระหม่อม ก็ว่า.