ผลการค้นหา

คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิดคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 17 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา เบ้า, สติไม่ดี, ไม่เต็มหุน, บ้า, บ้า ๆ, อ้ายบ้า, บ๊อง,บ๊อง ๆ, สองสลึงเฟื้อง, สามสลึงเฟื้อง, หลัง

สะบ้า

หมายถึงน. ชื่อไม้เถาชนิด Entada rheedii Spreng. ในวงศ์ Leguminosae ฝักมีเมล็ดกลมแบนแข็ง เรียกว่า ลูกสะบ้า ใช้ขัดสมุดไทยและทำยาได้, สะบ้ามอญ ก็เรียก; ชื่อการเล่นชนิดหนึ่ง ใช้ลูกสะบ้าหรือของกลม ๆ อย่างงบนํ้าอ้อยล้อหรือทอยเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

กระทุงหมาบ้า

หมายถึงน. ชื่อไม้เถาชนิด Dregea volubilis (L.f.) Benth. ex Hook.f. ในวงศ์ Asclepiadaceae มียางขาวเป็นพิษ ใบมนหรือรูปไข่ ปลายแหลม โคนใบเว้าหรือป้าน ออกเป็นคู่ตรงข้ามกันตามลำต้น ดอกสีเขียวอ่อนเป็นพวงกลม ใช้ทำยา, ฮ้วนหมู ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

กระบ่า,กระบ้า

หมายถึงดู ตบยุง
 พจนานุกรมไทย

ลูกสะบ้า

หมายถึงน. กระดูกมีลักษณะกลม ๆ แบน ๆ คล้ายลูกสะบ้า มีเอ็นยึดระหว่างกล้ามเนื้อต้นขาด้านหน้ากับกระดูกหน้าแข้ง ประกอบเป็นส่วนนูนสุดของกระดูกหัวเข่า, สะบ้าหัวเข่า ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

จ้ำเบ้า

หมายถึงว. อาการที่ก้นกระแทกพื้นลุกไม่ขึ้น เช่น หกล้มจํ้าเบ้า.
 พจนานุกรมไทย

พิษสุนัขบ้า

หมายถึงน. โรคติดเชื้อไวรัสของระบบประสาท ติดต่อจากนํ้าลายของสุนัขหรือแมวที่เป็นโรคนี้ ผู้ป่วยมีอาการเนื่องจากสมองอักเสบ มีไข้ เอะอะ ซึม กลืนอาหารลำบากโดยเฉพาะนํ้า ถึงตายเกือบทุกรายในระยะเวลาประมาณ ๑ สัปดาห์, โรคกลัวนํ้า ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

คิดสมบัติบ้า

หมายถึงก. คิดมั่งมีอย่างเลื่อนลอย.
 พจนานุกรมไทย

จมเบ้า

หมายถึงว. อยู่กับที่เป็นเวลานาน ๆ.
 พจนานุกรมไทย

เต่าบ้า

หมายถึงน. ชื่อด้วงปีกแข็งหลายชนิดในวงศ์ Meloidae ลำตัวและปีกยาว ปีกมีลักษณะอ่อนและบางกว่าด้วงปีกแข็งทั่ว ๆ ไป ลำตัวและปีกมักจะมีนํ้ามันเยิ้มออกมา ซึ่งมีสารแคนทาริดินปนอยู่ เมื่อกินเข้าไปจะมีอาการเกร็งและดิ้นเหมือนคนบ้า อาจถึงตายได้ ชนิดที่พบทั่วไปอาศัยอยู่ตามต้นกระเจี๊ยบแดง ปอแก้ว และถั่ว ได้แก่ ชนิด Mylabris phalerata และชนิด M. pustulata, แมงไฟเดือนห้า ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

สมบัติบ้า

หมายถึงน. ทรัพย์สินหรือยศถาบรรดาศักดิ์ที่เพ้อฝันว่าจะได้ เช่น คิดสมบัติบ้า; ข้าวของที่เก็บไว้แต่ไม่มีประโยชน์ เช่น สมบัติบ้าเต็มตู้ไปหมด ไม่รู้จักทิ้งเสียบ้าง.
 พจนานุกรมไทย

ทะเลบ้า

หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
 พจนานุกรมไทย

บ้า

หมายถึงว. เสียสติ, วิกลจริต, สติฟั่นเฟือน, หลงใหลหรือมัวเมาในสิ่งนั้น ๆ จนผิดปรกติ เช่น บ้ากาม บ้ายศ บ้าฟุตบอล; อาการที่สัตว์บางชนิดเช่นหมาเป็นโรคกลัวนํ้า เรียกว่า หมาบ้า.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด