ตัวกรองผลการค้นหา
หลักบ้านหลักเมือง
หมายถึง(ปาก) น. ผู้เป็นใหญ่ในการปกครองบ้านเมือง.
อรทัย
หมายถึง[ออระไท] น. หญิงสาว, สาวรุ่น, สาวงาม.
ละแวก
หมายถึงน. เขตบริเวณ เช่น ละแวกบ้าน.
วาสะ
หมายถึงน. การอยู่, การพัก; ที่อยู่, บ้าน. (ป., ส.).
ชักน้ำเข้าลึก ชักศึกเข้าบ้าน
หมายถึง(สำ) ก. นำศัตรูเข้าบ้าน.
บ้านแตกสาแหรกขาด
หมายถึง(สำ) น. เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครอบครัวหรือในบ้านเมืองอย่างร้ายแรงถึงทำให้ต้องกระจัดกระจายพลัดพรากกัน.
ปล้นบ้านปล้นเมือง
หมายถึง(สำ) ก. โกงกินทรัพย์สมบัติของชาติ.
ถือบ้านถือเมือง
หมายถึงก. ครองเมือง.
กลางบ้าน
หมายถึงว. ใช้เรียกยาเกร็ดที่ชาวบ้านเชื่อถือกันเองว่า ยากลางบ้าน.
พัง
หมายถึงก. ทลาย เช่น บ้านพัง ตึกพัง, ทำให้ทลาย เช่น พังบ้าน พังประตู.
ตำบล
หมายถึง(กฎ) น. ท้องที่ที่รวมหมู่บ้านหลายหมู่บ้านเข้าด้วยกัน และมีประกาศจัดตั้งเป็นตำบล มีกำนันเป็นหัวหน้าปกครอง.
ทุกขสมุทัย
หมายถึง[ทุกขะสะหฺมุไท] น. เหตุให้เกิดทุกข์, เป็นชื่อของอริยสัจข้อที่ ๒. (ป.).