คำศัพท์ภาษาไทย

บ๊วย

n

ภาษาญี่ปุ่น

คำอ่านภาษาญี่ปุ่น うめ

พจนานุกรมไทย บ๊วย หมายถึง:

  1. น. (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Myrica rubra Sieb. et Zucc. ในวงศ์ Myricaceae ผลกลม ผิวขรุขระ สุกสีแดงคลํ้า กินได้ รสเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ. (๒) ชื่อไม้ต้นชนิด Prunus mume Sieb. et Zucc. ในวงศ์ Rosaceae ผลกลมแบน มีขน ผลสุกสีเหลือง รสเปรี้ยวจัดและขม ดองเกลือแล้วกินได้.

  2. (ปาก) ว. ที่สุดท้าย, ล้าหลังที่สุด. (จ.).

 ภาพประกอบ

  • บ๊วย ภาษาญี่ปุ่นคืออะไร, คำศัพท์ภาษาไทย - ญี่ปุ่น บ๊วย ภาษาญี่ปุ่น 梅 คำอ่านภาษาญี่ปุ่น うめ หมวด n หมวด n
  • บ๊วย ภาษาญี่ปุ่นคืออะไร, คำศัพท์ภาษาไทย - ญี่ปุ่น บ๊วย ภาษาญี่ปุ่น 梅 คำอ่านภาษาญี่ปุ่น うめ หมวด n หมวด n

 คำศัพท์ภาษาไทย - ญี่ปุ่นที่คล้ายกัน

การชมดอกบ๊วยบาน ดอกบ๊วย ดอกบ๊วยสีขาว ต้นสน ต้นไผ่ และต้นบ๊วย (เป็นพืชมงคล) บริเวณที่อบอุ่น มีแดดส่อง บ้านเรือน,ที่อยู่อาศัย,การอยู่อาศัย บ้าระห่ำ บ๊วยเค็ม,บ๊วยดอง บ๊วยแดง,สีบ๊วยแดง ลูกบ๊วยที่ยังไม่สุก สวนดอกบ๊วย เหล้าที่มีบ๊วยผสมอยู่

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ
 แสดงความคิดเห็น
 คำศัพท์ไทย – ญี่ปุ่น จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ