คำศัพท์ภาษาไทย

เถาวัลย์

ภาษาจีน苜

คำอ่าน [mù]

ภาษาจีน蔓生植物

คำอ่าน [màn shēng zhí wù]

พจนานุกรมไทย เถาวัลย์ หมายถึง:

น. พรรณไม้ที่เป็นเถา, พรรณไม้เลื้อย. (ป., ส. วลฺลิ, วลฺลี).

ภาพประกอบเถาวัลย์

คำศัพท์ภาษาไทย - จีนที่คล้ายกัน

1.กล้าของพืช, กล้าไม้ 2.เครือหรือเถาของพืชเถาวัลย์ 3.กล้า, ลูกพันธุ์ ชื่อเถาวัลย์กาฝากชนิดหนึ่งที่ชอบเกาะตามต้นหยางหรือต้นหลิว พืชประเภทเถาวัลย์, พืชไม้เลื้อย พืชประเภทเถาวัลย์ชนิดหนึ่ง พืชเถาวัลย์ชนิดหนึ่ง รั้วที่มีไม้ดอก และเถาวัลย์เกาะเป็นแนว เก็บเกี่ยวอุดมสมบูรณ์ เขียวชอุ่มเป็นพุ่มพฤกษ์ เคลื่อนไหว, กระทำ,แสดงกิริยามารยาท เจ้าของ เทศกาลไหว้พระจันทร์ เม็ดกลมเล็กๆยาเม็ด

เกี่ยวกับผู้เขียน: Wordy Guru Team

ทีม Wordy Guru คือกลุ่มผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาไทยที่ทุ่มเทในการให้ข้อมูลที่ครอบคลุมและถูกต้องเกี่ยวกับคำศัพท์ภาษาไทย ทีมของเรามีนักภาษาศาสตร์ และบุคลากรทางการศึกษาที่มีประสบการณ์มายาวนาน