คำศัพท์ภาษาไทย

บ๊วย

ภาษาจีน草果

คำอ่าน [cǎo guǒ]

ภาษาจีน咸梅

คำอ่าน [xián méi]

พจนานุกรมไทย บ๊วย หมายถึง:

น. (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Myrica rubra Sieb. et Zucc. ในวงศ์ Myricaceae ผลกลม ผิวขรุขระ สุกสีแดงคลํ้า กินได้ รสเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ. (๒) ชื่อไม้ต้นชนิด Prunus mume Sieb. et Zucc. ในวงศ์ Rosaceae ผลกลมแบน มีขน ผลสุกสีเหลือง รสเปรี้ยวจัดและขม ดองเกลือแล้วกินได้.
(ปาก) ว. ที่สุดท้าย, ล้าหลังที่สุด. (จ.).

ภาพประกอบบ๊วย

คำศัพท์ภาษาไทย - จีนที่คล้ายกัน

ซังกะบ๊วย ต้นเหมย ต้นบ๊วย บริเวณใกล้เคียง บันทึกต่างมุมมอง บาดเจ็บและตาย บุกรุกเข้าดินเดน,รุกล้ำเข้าภายใน บุกรุดหน้าไปอย่างห้าวหาญ โดยไม่ยอมหวนกลับ บุคลิกลักษณะอันงดงาม บ้านที่มีผู้คนอยู่อาศัย บ้านพักอาศัย บ๊วยเค็ม ลูกบ๊วยเปรี้ยว

เกี่ยวกับผู้เขียน: Wordy Guru Team

ทีม Wordy Guru คือกลุ่มผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาไทยที่ทุ่มเทในการให้ข้อมูลที่ครอบคลุมและถูกต้องเกี่ยวกับคำศัพท์ภาษาไทย ทีมของเรามีนักภาษาศาสตร์ และบุคลากรทางการศึกษาที่มีประสบการณ์มายาวนาน