ผลการค้นหา

โรคเรื้อน* *โรคเรื้อน *โรคเรื้อน*
คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 330 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา โรคเกลื้อน, โรงเรือน

โรคเรื้อน

หมายถึงขี้เรื้อน

หูหนาตาโต,หูหนาตาเล่อ

หมายถึงน. ชื่อโรคเรื้อน.
 พจนานุกรมไทย

เรื้อน

หมายถึงน. โรคผิวหนังซึ่งติดต่อได้ ทำให้ผิวหนังเป็นผื่น บางทีเรียกว่า ขี้เรื้อน มีหลายชนิด บางชนิดทำให้นิ้วมือนิ้วตีนกุด เรียกว่า เรื้อนกุฏฐัง ขื้เรื้อนกุฏฐัง หรือ ขี้ทูด, บางชนิดมีลักษณะเป็นผื่นคัน ทำให้ผิวหนังหนา หยาบ และอาจแตกมีนํ้าเหลืองไหลหรือตกสะเก็ดในระยะหลัง มักเป็นตามบริเวณข้อเท้า หัวเข่า หรือที่มือเอื้อมไปเกาถึง เรียกว่า เรื้อนกวาง หรือ ขี้เรื้อนกวาง, บางชนิดทำให้เป็นแผลมีสีขาว เรียกว่า เรื้อนนํ้าเต้า หรือ ขี้เรื้อนน้ำเต้า.
 พจนานุกรมไทย

โรค,โรค-

หมายถึง[โรก, โรคะ-] น. ภาวะที่ร่างกายทำงานได้ไม่เป็นปรกติเนื่องจากเชื้อโรคเป็นต้น. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

กุฏฐัง

หมายถึงน. โรคเรื้อนซึ่งทำให้อวัยวะเช่นมือและเท้ากุดเหี้ยนไป. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

ขี้ทูด

หมายถึงน. ชื่อโรคเรื้อนชนิดทำให้มือกุดเท้ากุด.
 พจนานุกรมไทย

โรคเกลื้อน

หมายถึงขี้เกลื้อน

โรคกลาก

หมายถึงขี้กลาก

กลัวน้ำ

หมายถึงน. โรคพิษสุนัขบ้า เรียกว่า โรคกลัวนํ้า.
 พจนานุกรมไทย

ของแสลง

หมายถึงน. ของที่กินแล้วทำให้โรคกำเริบ, สิ่งที่ไม่ถูกกับโรค.
 พจนานุกรมไทย

เศวตร

หมายถึง[สะเหฺวด] (โบ) น. สีขาว. (ส. เศฺวตร ว่า โรคเรื้อนนํ้าเต้า; ป. เสต).
 พจนานุกรมไทย

อมโรค

หมายถึงว. ขี้โรค.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด