ผลการค้นหา

แคะพระทนต์

หมายถึงไม้จิ้มฟัน

แค

หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Sesbania grandiflora Pers. ในวงศ์ Leguminosae ดอกมีทั้งสีขาวและสีแดง ยอดอ่อน ดอก และฝักกินได้ เปลือกใช้ทำยา, พันธุ์ที่ดอกสีแดงเรียก แคแดง.

แค่น

หมายถึงก. ฝืน เช่น แค่นกิน, คะยั้นคะยอ เช่น แค่นให้กิน, ทำไม่เป็นหรือไม่สันทัดแล้วยังอวดดีขืนทำ เช่น แค่นทำ, สะเออะ เช่น ไม่มีเงินยังแค่นแต่งตัวโก้.

แค่นแคะ,แค่นไค้

หมายถึงก. เฟ้นหาความชั่วขึ้นมากล่าว, เซ้าซี้จะให้ได้สมประสงค์.

แครครั่ง

หมายถึง[แคฺรคฺรั่ง] (โบ; กลอน) ก. คับคั่ง, มาก, เช่น ที่ใดคนแครครั่ง. (ม. คำหลวง ชูชก).

แครง

หมายถึง[แคฺรง] น. ชื่อหอยทะเลกาบคู่ชนิด Anadara granosa ในวงศ์ Arcidae ตัวป้อม ๆ กาบมีสันและร่อง อาศัยอยู่ตามชายฝั่งทะเลบริเวณที่มีโคลนปนทราย; ภาชนะสำหรับวิดนํ้า รูปคล้ายกาบหอยแครง, ถ้าใช้วิดนํ้าในสวน มีด้ามยาว, ถ้าใช้วิดนํ้าเรือ ไม่มีด้าม.

แคลเซียมคาร์ไบด์

หมายถึงน. ชื่อสารประกอบ มีสูตรเคมี CaC2 ลักษณะเป็นของแข็งสีเทา เมื่อทำปฏิกิริยากับนํ้าจะได้แก๊สอะเซทิลีนซึ่งจุดไฟติดให้ความสว่าง ใช้เป็นตะเกียงได้. (อ. calcium carbide).

แคลเซียมไซคลาเมต

หมายถึงน. ชื่อสารประกอบ มีสูตรเคมี (C6H11NHSO3)2Ca•2H2O ลักษณะเป็นผงสีขาว ละลายนํ้าได้ มีรสหวานมากกว่านํ้าตาลทรายมาก ใช้เป็นตัวให้ความหวานในเครื่องดื่ม มีหลักฐานว่าสารนี้ก่อให้เกิดโรคมะเร็งได้. (อ. calcium cyclamate).

แคล้วคลาด

หมายถึงก. รอดไป, พ้นไป, คลาดแคล้ว ก็ว่า.

แคะ

หมายถึงน. ชาวจีนพวกหนึ่งในมณฑลกวางตุ้งของประเทศจีน เรียกว่า จีนแคะ, เรียกภาษาของชาวจีนพวกนี้ว่า ภาษาแคะ.

แคะไค้

หมายถึงก. ซอกแซกหาเรื่องขึ้นมาว่า.

แคแตร

หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Dolichandrone serrulata (DC.) Seem. ในวงศ์ Bignoniaceae.