ค้นเจอ 9 รายการ

เหว

หมายถึง[เหวฺ] น. ช่องลึกลงไปในภูเขา, ช่องลึกหว่างเขา.

เหวย

หมายถึงว. คำที่ใช้ประกอบข้อความที่มีความหมายในเชิงถามหรือชักชวนเป็นต้น เช่น ใครเล่าเหวยจะไปกับพวกเราบ้าง มาละเหวยมาละวา.

เหวอะ,เหวอะหวะ

หมายถึง[เหฺวอะหฺวะ] ว. กว้างใหญ่และลึก (ใช้แก่แผล).

เหวง

หมายถึง[เหฺวง] ว. มาก, เป็นคำใช้ประกอบคำ เบา เป็น เบาเหวง หมายความว่า เบามาก.

เหว่

หมายถึง[เหฺว่] ว. เปล่า, เปลี่ยว, เช่น เหว่ใจ.

เหวทะเล

หมายถึงน. ส่วนที่ลึกมากของผืนท้องทะเลและมหาสมุทร มีขอบสูงชันและมีบริเวณจำกัด โดยทั่วไปกำหนดความลึกตั้งแต่ ๕,๔๐๐ เมตรลงไป.

เหวี่ยง

หมายถึง[เหฺวี่ยง] ก. ซัดเบี่ยงไป.

เหวี่ยงแห

หมายถึงว. ทำคลุม ๆ เช่น พูดเหวี่ยงแห.

เหวย ๆ

หมายถึงอ. คำร้องเรียกแสดงว่ามีอำนาจหรือแสดงความดูหมิ่นเหยียดหยามเป็นต้น เช่น เหวย ๆ เจ้าเด็กน้อย. ว. เสียงร้องเรียกที่ได้ยินแต่ที่ไกล เช่น ได้ยินเสียงใครมาร้องเรียกอยู่เหวย ๆ.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ