ตัวกรองผลการค้นหา
ฟ้า
หมายถึงน. ส่วนเบื้องบนที่มองเห็นครอบแผ่นดินอยู่ เช่น ดาวเต็มฟ้า, อากาศ เช่น ฟ้าครึ้ม ยิงปืนขึ้นฟ้า; สวรรค์ เช่น นางฟ้า ฟ้าดินเป็นพยาน; (กลอน) เจ้าฟ้า. ว. สีน้ำเงินอ่อนอย่างสีท้องฟ้าในเวลามีแดด เรียกว่า สีฟ้า.
คำไวพจน์ ท้องฟ้า - คำคล้าย ท้องฟ้า
นภา
หมายถึงฟ้า ท้องฟ้า
ล่มฟ้า
หมายถึงว. มีอำนาจเหนือฟ้าเหนือเทวดา.
ว่ายฟ้า
หมายถึง(วรรณ) ก. เคลื่อนไปในอากาศ เช่น ไก่ฟ้าวานว่ายฟ้า หาวหน หาสมรมายล เถื่อนท้องฯ. (ตะเลงพ่าย).
ล้นฟ้า
หมายถึงว. มากมายสุดคณานับ เช่น รวยล้นฟ้า.
สุดขอบฟ้า
หมายถึงว. ไกลมากที่สุด เช่น ต่อให้หนีไปอยู่สุดขอบฟ้า ก็จะตามให้พบ, สุดหล้าฟ้าเขียว ก็ว่า.
แถน
หมายถึงน. เทวดา, ฟ้า.
หมายถึง(กลอน) น. ฟ้า.
เวหน
ลูกทัพฟ้า
หมายถึง(ปาก) น. ทหารอากาศ.
คัคนัมพร
หมายถึง[คักคะนำพอน] (แบบ) น. ฟ้า. (ป., ส. คคน + อมฺพร = ฟ้าฟ้า).
ฟ้าไม่กระเทือนสันหลัง
หมายถึง(สำ) น. อำนาจเบื้องบนหรือผู้ปกครองยังไม่ลงโทษทัณฑ์ ใช้ในสำนวนว่า ถ้าฟ้าไม่กระเทือนสันหลังก็ยังไม่รู้สึก.