ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ต่อปาก, หัวปาก, หุบปาก, ต่อย, ฉะ, หมอย, ห่อหมก
ห่อปาก
หมายถึงก. ทำริมฝีปากให้รวบเข้าหากันเป็นช่องกลม.
ปากจู๋
หมายถึงน. ปากที่ห่อยื่นออกมา.
ห่อ
หมายถึงก. พันหรือหุ้มสิ่งของด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น; ลักษณนามเรียกของที่หุ้มด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น เช่น ขนมห่อหนึ่ง ข้าว ๒ ห่อ.
ห่อไหล่
หมายถึงก. ทำไหล่ทั้ง ๒ ให้คู้เข้าเพราะหนาวหรือเกรงกลัวเป็นต้น.
ไหล่ห่อ
หมายถึงน. ไหล่ที่คู้เข้าเพราะหนาวหรือเกรงกลัวเป็นต้น.
ปาก
หมายถึงน. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ ที่อยู่ในบริเวณปาก เช่น ปากเปื่อย; ขอบช่องแห่งสิ่งต่าง ๆ เช่น ปากหม้อ ปากไห; ต้นทางสำหรับเข้าออก เช่น ปากช่อง ปากตรอก; กลีบดอกกล้วยไม้คล้ายรูปกรวยหรือหลอดที่อยู่ตรงกลางเป็นที่อยู่ของเกสร, กระเป๋า ก็เรียก; ใช้เป็นลักษณนามของสิ่งบางอย่างเช่นแหอวนหรือพยานบุคคล เช่น แหปากหนึ่ง อวน ๒ ปาก พยาน ๓ ปาก. ก. พูด เช่น ดีแต่ปาก.
ไหล่รวบ
หมายถึงน. ไหล่ห่อ.
พระโอษฐ์
หมายถึงปาก
จู๋
หมายถึงว. หดตัวเข้าไปมาก, สั้นมาก ในคำว่า สั้นจู๋, จุนจู๋ ก็ว่า; อาการที่ห่อปากเข้ามา เช่น ทำปากจู๋.
หู่
หมายถึงก. ยู่เข้า, หดเข้า, ห่อเข้า.
ปากคอ
หมายถึงน. ปาก เช่น ปากคออยู่ไม่สุข.
ขึ้นปาก
หมายถึงก. เจนปาก, คล่องปาก.