ผลการค้นหา

ฝา* *ฝา *ฝา*
คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 134 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา กะทังหัน, เฝือง

กะทังหัน

หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ชนิด Calophyllum thorelii Pierre ในวงศ์ Guttiferae ดอกสีขาว ผลเล็ก รูปไข่ เนื้อไม้ใช้ทำพื้น ฝา เสาบ้าน และเสากระโดงเรือได้.
 พจนานุกรมไทย

ฝา

หมายถึงน. เครื่องปิดภาชนะต่าง ๆ หรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝาหม้อ ฝาโอ่ง ฝาท่อ; ฝ้าหรือเยื่อที่จับอยู่ข้างบนของเหลวเช่นนํ้านมเป็นต้น; เครื่องกั้นด้านนอกหรือเครื่องกั้นแบ่งห้องของตัวเรือนโรงเป็นต้น เช่น ฝาบ้าน ฝาเรือน ฝาห้อง; ส่วนที่ปิดปากหอยหรือหุ้มตัวหอยซึ่งเปิดได้, ใช้เป็นลักษณนาม เช่น ขนมถ้วยฝาหนึ่ง ขนมถ้วย ๒ ฝา.
 พจนานุกรมไทย

เฝือง

หมายถึงน. ใช้เข้าคู่กับคำ ฝา เป็น ฝาเฝือง หมายความว่า ฝา.
 พจนานุกรมไทย

แม่ฝา

หมายถึงน. ไม้กรอบประกับฝาเรือนฝากระดานทั้ง ๔ ด้าน.
 พจนานุกรมไทย

ล้มฝา

หมายถึงก. ทำปลายฝาเรือนทรงไทยให้สอบขึ้น.
 พจนานุกรมไทย

ฝาหุ้มกลอง

หมายถึงน. ฝาด้านสกัดของเรือนฝากระดาน.
 พจนานุกรมไทย

กะหนะ

หมายถึงน. ทางของต้นจากที่ใช้กรุฝา.
 พจนานุกรมไทย

ตี่

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. แหวกออก, ถ่างออก, เช่น ตี่ฝา ว่า ถ่างฝา ตี่ตา ว่า ถ่างตา.
 พจนานุกรมไทย

ตีนเท่าฝาหอย

หมายถึง(สำ) น. เด็กทารก.
 พจนานุกรมไทย

ภิตติ

หมายถึงน. ฝาเรือน, กำแพง. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

ขัดแตะ

หมายถึงก. เรียกเรือนที่มีฝาเอาไม้ไผ่ซีกสอดขัดกับลูกตั้งว่า เรือนฝาขัดแตะ.
 พจนานุกรมไทย

ปุ

หมายถึงก. ปะ เช่น เอาไม้ไปปุฝาเรือน.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด