ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ปสุต, ปณิธาน, ปณิธิ, ปริจาริกา, ปสาสน์, ปหาร, สบ, ปริชน, ปริณาม, ปริณายก, ปสาท, ปสาน
ปะ
หมายถึงก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน; เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชำรุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้า ปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า.
ปดิวรัดา
อุปะ
หมายถึง[อุปะ, อุบปะ] คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า เข้าไป, ใกล้, รอง, เช่น อุปราช อุปนายก. (ป., ส.).
ปุปะ
หมายถึงก. ปะหลายแห่ง.
สมีปะ
หมายถึง[สะมี-] (แบบ) ว. ใกล้ เช่น สมีปสร้อยสระศรี. (สมุทรโฆษ). (ป.).
มธุปะ
หมายถึงน. ผู้ดื่มนํ้าหวาน คือ แมลงผึ้ง. (ป., ส.).
ปสุต
หมายถึง[ปะ-] ก. ประสูต. (ป.; ส. ปฺรสูต).
ปณิธาน
หมายถึง[ปะ-] น. ประณิธาน. (ป.; ส. ปฺรณิธาน).
ปณิธิ
หมายถึง[ปะ-] น. ประณิธิ. (ป.; ส. ปฺรณิธิ).
ปริจาริกา
หมายถึง[ปะ-] น. บริจาริกา. (ป.).
ปสาสน์
หมายถึง[ปะ-] น. ประศาสน์. (ป.; ส. ปฺรศาสน).
ปหาร
หมายถึง[ปะ-] น. ประหาร. (ป.; ส. ปฺรหาร).
สบ
หมายถึงก. พบ, ปะ, เช่น สบโชค สบตา สบเหมาะ ฟันบนสบฟันล่าง, ถูก, ต้อง, เช่น สบใจ สบปาก สบอารมณ์. น. บริเวณที่แม่น้ำตั้งแต่ ๒ สายขึ้นไปมาบรรจบกัน เช่น สามสบ คือบริเวณที่แม่น้ำบีคี่ใหญ่ ห้วยซองกะเลีย และแม่น้ำรันตี รวม ๓ สาย มาสบกัน แล้วไหลลงสู่แม่น้ำแควน้อย. ว. ทุก ๆ, เสมอ, เช่น สบไถง ว่า ทุกวัน, สบสมัย ว่า ทุกสมัย. (ข.).