ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ส่ง, ยัน, องค์, หิน, องค, ชัพ, ไม้หึ่ง, บัน, ผัน, คัน, ชัฏ, ฌาน
ชัน
หมายถึงน. ยางไม้สำหรับยาเรือเป็นต้น.
หมายถึงก. ยกตั้งตรง เช่น ชันขา ชันเข่า; ตั้งขึ้น เช่น ขนชัน หูชัน. ว. ตรงขึ้นไป, ไม่ลาด, เช่น ตลิ่งชัน.
ชำนัน
หมายถึงก. เหยียบ. (ข. ชัน ว่า เหยียบ; ชาน่, ชํนาน่ ว่า คราว, สมัย).
หุบผาชัน
หมายถึงน. หุบผาลึกเกิดเพราะน้ำกัดเซาะอย่างรวดเร็วจนเกิดเป็นร่องลึกลงไป เหลือหน้าผาสองด้านสูงชัน.
หูชัน
หมายถึงก. อาการที่แสดงว่าตั้งใจฟัง (มักใช้แก่สัตว์บางชนิด).
กะโล่ยาชัน
หมายถึงน. อาการที่หน้าบานเพราะถูกใจหรือบวมมากเพราะถูกตบเป็นต้น เรียกว่า หน้าบานเป็นกะโล่ยาชัน หรือ หน้าบวมเป็นกะโล่ยาชัน.
ลาดเขา
หมายถึงน. ภูมิประเทศชายเขาที่ไม่ถึงกับราบ แต่ก็ไม่ชัน.
ชันกาด
หมายถึง[ชันนะ-] ดู ตะกาด ๒.
ขนลุกขนชัน,ขนลุกขนพอง
หมายถึงน. ขนตั้งชันขึ้นเพราะความขยะแขยงหรือตกใจกลัวเป็นต้น.
หน้าผา
หมายถึงน. ด้านภูเขาที่มีแผ่นหินตั้งชัน.
จอนจ่อ
หมายถึงว. อาการนั่งชันเข่าค้อมหลังลง.
ขนพองสยองเกล้า
หมายถึงน. ขนและผมตั้งชันขึ้นเพราะรู้สึกสยดสยองมากเป็นต้น.