ผลการค้นหา

ขอบเขต* *ขอบเขต *ขอบเขต*
คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 22 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา ข่าย

ขอบเขต

หมายถึงน. อาณาเขต, ขอบข่าย, ข้อจำกัด.
 พจนานุกรมไทย

ข่าย

หมายถึงน. เครื่องดักสัตว์ชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาร่างแห; ขอบเขต เช่น เรื่องนี้ไม่อยู่ในข่ายที่จะพิจารณา. (พายัพ ว่าห่าย).
 พจนานุกรมไทย

ขอบข่าย

หมายถึงน. ขอบเขตงานหรือความรู้ที่อยู่ในความรับผิดชอบ.
 พจนานุกรมไทย

รู้เขารู้เรา

หมายถึงก. รู้จักขอบเขตความสามารถของตนเองและผู้อื่น.
 พจนานุกรมไทย

เหลือวิสัย

หมายถึงว. พ้นขอบเขตที่จะพึงทำ, พ้นความสามารถ.
 พจนานุกรมไทย

ข้อจำกัด

หมายถึง(กฎ) น. สิ่งที่กำหนดขอบเขตสิทธิหรืออำนาจไว้โดยเฉพาะ.
 พจนานุกรมไทย

พร่ำเพรื่อ

หมายถึงว. เกินขอบเขต, บ่อย ๆ ไม่เป็นกิจจะลักษณะ, เช่น พูดพร่ำเพรื่อ, เพรื่อ ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

พิธีมณฑล

หมายถึงน. บริเวณที่กำหนดขึ้นเพื่อประกอบพิธี เช่นกำหนดขอบเขตขึ้นด้วยการกั้นแผงราชวัติ ฉัตร หรือธง.
 พจนานุกรมไทย

ตราสารจัดตั้ง

หมายถึง(กฎ) น. หนังสือสำคัญก่อตั้งนิติบุคคลที่กำหนดขอบเขตแห่งอำนาจหน้าที่หรือวัตถุประสงค์ของนิติบุคคลนั้น.
 พจนานุกรมไทย

กง

หมายถึงน. วง, ส่วนรอบของล้อเกวียนหรือล้อรถม้าเป็นต้น, เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ขนมกง, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ วง ว่า เป็นวงเป็นกง; ไร่ล้มลุกที่ถางป่าเป็นหย่อม ๆ ตามเนื้อที่และกั้นเป็นขอบเขตไว้. (กลอน) ก. แวดล้อม เช่น ม้ากันม้ากง. (ไทยสิบสองปันนาและสิบสองจุไทย กง ว่า ขอบเขตที่ล้อม เช่น ดินกง คือ ดินที่ล้อมเป็นขอบเขตไว้, ร่ายกง คือ ไร่ที่ล้อมเป็นขอบเขตไว้).
 พจนานุกรมไทย

ล้ำเส้น

หมายถึงว. เกินขอบเขตที่กำหนด เช่น ล้ำเส้นเขตแดน เขาชอบทำงานล้ำเส้นคนอื่น.
 พจนานุกรมไทย

เพรื่อ

หมายถึง[เพฺรื่อ] ว. เรี่ยราด เช่น น้ำหกเพรื่อ, เกินขอบเขต, บ่อย ๆ ไม่เป็นกิจจะลักษณะ, เช่น พูดเพรื่อ, พร่ำเพรื่อ ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด