ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ปี่พาทย์, กรอง, ละเวง, กำทวน, ละวล, โฆษะ, ว่า, หงิง ๆ
ก้อง
หมายถึงว. ดังมากอย่างเสียงในที่จำกัดเช่นในโบสถ์, ดังไปได้ไกล เช่น เขาตะโกนก้องมาจากที่สูง.
ไสว่าสิบ่ถิ่มกัน - แปลเพลง
คู่คอง - ก้อง ห้วยไร่ | Ost.นาคี - แปลเพลง
หมายถึงน. บรรณาการ ในคำว่า จิ้มก้อง. (จ.).
ละวล
หมายถึงว. ก้อง, อื้ออึง, สับสน.
โฆษะ
หมายถึงว. ก้อง, เสียงสระหรือพยัญชนะซึ่งขณะที่เปล่งออกมาเส้นเสียงสั่นในภาษาไทยได้แก่เสียง บ ด เมื่อเป็นพยัญชนะต้น เสียง ง น ม ย ร ล ว และเสียงสระทุกเสียง, (ไว) เรียกพยัญชนะในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงก้องว่า พยัญชนะโฆษะ ได้แก่ พยัญชนะตัวที่ ๓, ๔, ๕ ของวรรค และ ย ร ล ว ห ฬ. (ส.; ป. โฆส).
กำทวน
หมายถึงว. สนั่น, หวั่นไหว, ก้อง, เช่น เสียงมฤคคชสีหไกรสร สีหนาทกำธร กำทวนข้างป่าหิมพานต์. (สมุทรโฆษ).
ละเวง
หมายถึงว. เสียงเสนาะ, ก้อง, กังวาน; ฟุ้งเฟื่อง, ฟุ้งไป.
เสียงก้อง
หมายถึงน. เสียงดังมากอย่างเสียงในที่จำกัด เช่นในโบสถ์; เสียงดังไปได้ไกล.
กึง
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้น, ดังก้อง.
กังวาน
หมายถึงว. ก้องอยู่ได้นาน เช่น เสียงระฆังกังวาน, มีกระแสเสียงก้องและแจ่มใส.
กรางเกรียง
หมายถึงว. เสียงอย่างเดียวกับกราง เช่น ก้องกงรถก้องกรางเกรียง. (พากย์; สุธน).
สุรเสียง
หมายถึงน. เสียงก้องกังวาน หมายความว่า เสียงของผู้มีอำนาจ.
กรรโหย
หมายถึง[กัน-] (โบ; กลอน) ก. โหย, คร่ำครวญ, เช่น มีกระเรียนร้องก้องกรรโหย. (สมุทรโฆษ).
