ตัวกรองผลการค้นหา
ประแดะ
หมายถึงน. เครื่องมือของช่างทอง สำหรับเคาะสิ่วสลัก มีรูปคล้ายค้อน แต่แบน ทำด้วยเขาสัตว์; เรียกมีดพกปลายแหลมชนิดหนึ่งที่มีด้ามงอเฉียงลงว่า มีดประแดะ, คอม้า ก็เรียก.
กระแดะ
หมายถึง(ปาก) ก. ดัดจริต, ทำในสิ่งที่ไม่น่าทำ.
แดะ
หมายถึงก. แอ่นตัวหรือดีดตัวขึ้น. น. เรียกท่าหนึ่งของวิชาพลศึกษาที่แอ่นตัวขึ้นก่อนที่จะทิ้งตัวลงในการแข่งขันกระโดดไกล กระโดดสูง ราวเดี่ยว เป็นต้น.
กระแดะกระแด๋
หมายถึง(ปาก) ก. ดัดจริตดีดดิ้น, แดะแด๋ ก็ว่า.
แดะแด๋
หมายถึง(ปาก) ว. ดัดจริตดีดดิ้น, กระแดะกระแด๋ ก็ว่า.