ผลการค้นหา

ทรงปราศรัย

หมายถึงปราศรัย

โอภาปราศรัย

หมายถึง[-ปฺราไส] ก. ทักทายด้วยความสนิทสนมเป็นกันเอง.

ปราศ,ปราศจาก

หมายถึง[ปฺราด, ปฺราดสะจาก] ก. พ้นไป, ไม่มี.

พระราชปฏิสันถาร

หมายถึงทักทายปราศรัย

ปากปราศรัยใจเชือดคอ

หมายถึง(สำ) ก. พูดดีแต่ใจคิดร้าย.

ปรานีปราศรัย

หมายถึง[ปฺรานีปฺราไส] ก. ปรานี (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น ใช้อย่างไม่ปรานีปราศรัย.

ปราศรัย

หมายถึง[ปฺราไส] น. การพูดด้วยไมตรีจิต, การแสดงอัชฌาสัยในระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; คำปรารภ. ก. พูดด้วยไมตรีจิต, พูดแสดงอัชฌาสัยระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; ปรารภ. (ส. ปฺรศฺรย).