ตัวกรองผลการค้นหา
พระกระยาตัง
หมายถึงข้าวตัง
เรือตังเก
หมายถึงน. เรือต่อชนิดหนึ่ง ใช้จับปลาตามชายฝั่งทะเล ทางด้านค่อนมาทางหัวเรือมีเก๋ง ๒ ชั้น ชั้นล่างเป็นที่ติดตั้งเครื่องยนต์ ชั้นบนเป็นที่สำหรับผู้ควบคุมเรือใช้ดูทิศทาง มีเสากระโดง บนเสากระโดงมีแป้นกลมสำหรับคนขึ้นไปยืนสังเกตการณ์ เรียกว่า รังกา ด้านท้ายเรือมีที่สำหรับโรยอวนและด้านหัวเรือมีที่สำหรับกว้านอวน.
อุรังอุตัง
หมายถึงน. ชื่อลิงขนาดใหญ่ชนิด Pongo pygmaeus ในวงศ์ Pongidae รูปร่างคล้ายคน ขนตามลำตัวยาวสีนํ้าตาลแดง แขนยาว ขาสั้นและค่อนข้างเล็ก ใบหูเล็กมาก ตัวผู้มีถุงลมขนาดใหญ่ตรงคอหอยและกระพุ้งแก้มทั้ง ๒ ข้างพองห้อย นิ้วตีนนิ้วแรกไม่มีเล็บ อาศัยอยู่บนต้นไม้ กินผลไม้ ยอดและหน่อของต้นไม้ มี ๒ พันธุ์ย่อย คือ พันธุ์สุมาตรา (Pongo pygmaeus abeli) และพันธุ์บอร์เนียว (P. pygmaeus pygmaeus) มีถิ่นกำเนิดเฉพาะในเกาะสุมาตราและเกาะบอร์เนียวเท่านั้น.
นานาจิตตัง
หมายถึงว. ต่างจิตต่างใจ, ต่างคนก็ต่างความคิดเช่นคนหนึ่งถูกกับอากาศเย็น แต่อีกคนหนึ่งถูกกับอากาศร้อน.
กะตังกะติ้ว
หมายถึงน. ชื่อไม้เถาชนิด Willughbeia edulis Roxb. ในวงศ์ Apocynaceae มีนํ้ายางขาว, คุยช้าง ก็เรียก.
กันตัง
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นมีใบคัน. (พจน. ๒๔๙๓).
ตึตัง
หมายถึงว. เหม็นตืด, ล้างไม่ค่อยหายเหม็น, ตุตัง ก็ว่า.
ทะลึ่งตึงตัง
หมายถึงก. มีกิริยามารยาทไม่เรียบร้อย ส่งเสียงเอะอะ.
กะตังมูตร
หมายถึง[-มูด] น. ปัสสาวะที่ขึ้นเกล็ดที่ผิวหน้า.
คริสตัง
หมายถึงน. ผู้นับถือคริสต์ศาสนานิกายโรมันคาทอลิก.
ตัง
หมายถึงว. เสียงดังอย่างของหนัก ๆ ตกกระทบพื้นแข็ง.
ตังเม
หมายถึงน. นํ้าตาลหรือนํ้าอ้อยที่เคี่ยวจนเหนียว, แตงเม ก็ว่า; โดยปริยายหมายความว่า ตระหนี่.