ตัวกรองผลการค้นหา
วทะ
หมายถึง[วะ-] น. คำพูด. ก. พูด, กล่าว. (ป.).
ลากเสียง
หมายถึงก. อาการที่พูดยานคางในความว่า พูดลากเสียง.
ผิดวาจา
หมายถึงว. ไม่รักษาคำพูด, ผิดคำพูด ก็ว่า.
เคยปาก
หมายถึงก. พูดอย่างนั้นเสมอ ๆ, พูดจนเป็นนิสัย.
พล่าม
หมายถึง[พฺล่าม] ว. เพ้อเจ้อ, เหลิงเจิ้ง, อาการที่พูดมากจนเสียประโยชน์, อาการที่พูดซ้ำ ๆ ซาก ๆ ไม่รู้จักจบจนน่ารำคาญ.
เอาทองไปรู่กระเบื้อง
หมายถึง(สำ) ก. โต้ตอบหรือทะเลาะกับคนพาลหรือคนที่มีฐานะตํ่ากว่า เป็นการไม่สมควร, เอาพิมเสนไปแลกกับเกลือ ก็ว่า.
แก้
หมายถึงน. ชื่อเบี้ยตัวโต ๆ สำหรับขัดผ้านุ่งให้ผิวเป็นมัน เช่น ผ้าลาย เรียกว่า เบี้ยอีแก้ หรือ เบี้ยแก้ใหญ่. (ดู เบี้ยแก้ ประกอบ).
รนหาที่
หมายถึง(ปาก) ก. นิ่งอยู่ไม่ได้ ชอบหาเรื่องเดือดร้อนมาใส่ตน.
ทองชมพูนุท
หมายถึงน. ทองคำเนื้อเก้า เป็นทองบริสุทธิ์ มีสีเหลืองเข้มออกแดง, ทองเนื้อเก้า ทองธรรมชาติ ทองเนื้อแท้ หรือ ทองนพคุณ ก็เรียก.
กระสับกระส่าย
หมายถึงว. เร่าร้อนใจทนนิ่งเป็นปรกติไม่ได้, กระวนกระวาย, ทุรนทุราย.
ตะลึง
หมายถึงก. อาการที่ชะงักงันนิ่งอึ้งไปชั่วขณะหนึ่งเพราะคาดไม่ถึง.
โสม
หมายถึง(โบ) น. ทอง, ในวรรณคดีนิยมเขียนเป็น โสรม เช่น ในทาบทองแล้วเนื้อ นอกโสรม. (กำสรวล).