ผลการค้นหา

หน้าสว่าง* *หน้าสว่าง *หน้าสว่าง*
คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 1,109 รายการ

ให้หน้า

หมายถึงก. แสดงท่าทีให้ผู้ที่รู้กันทำตามความประสงค์ด้วยการพยักหน้า ขยิบตา บุ้ยปาก เป็นต้น เช่น ชูชกกล่าวหาพระเวสสันดรว่า ให้หน้าให้สองกุมารหนีไปเสียทั้งที่ยกให้ตนแล้ว.
 พจนานุกรมไทย

จางปาง

หมายถึง(ปาก) ว. สว่างจ้า, สว่างโล่ง; อีสานว่า จ่างป่าง.
 พจนานุกรมไทย

ก่อง

หมายถึงว. สุกใส, สว่าง, งาม.
 พจนานุกรมไทย

พระพักตร์

หมายถึงหน้า

ช่วงโชติ

หมายถึงก. สว่างรุ่งโรจน์, โชติช่วง ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

โศจิ

หมายถึงน. แสง, แวว, สี; ความสว่าง, ความงาม. ว. สว่าง, สุกใส. (ส.).
 พจนานุกรมไทย

เช้ามืด

หมายถึงน. เวลาจวนสว่าง.
 พจนานุกรมไทย

อำไพ

หมายถึงว. งาม; สว่าง, สุกใส.
 พจนานุกรมไทย

จัดจ้า

หมายถึงว. สว่างมาก, มีแสงกล้า.
 พจนานุกรมไทย

หน้าขมึงทึง,หน้าถมึงทึง

หมายถึงน. หน้าตาที่บูดบึ้งไม่ยิ้มแย้ม, หน้าตาน่ากลัว.
 พจนานุกรมไทย

หน้าดำหน้าแดง

หมายถึงว. อาการที่ใช้วาจาโต้เถียงกันเพราะมุ่งที่จะเอาชนะอีกฝ่ายหนึ่ง เช่น แม่ค้าเถียงกันหน้าดำหน้าแดง.
 พจนานุกรมไทย

หน้าอินทร์หน้าพรหม

หมายถึงน. ผู้มีอำนาจ, ผู้ยิ่งใหญ่, เช่น เขาไม่กลัวหน้าอินทร์หน้าพรหมใด ๆ ทั้งนั้น.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด